نگذاریم باب حمله نظامی علیه کشور باز شود

علی بیگدلی گفت: «یکی از مشکلات اساسی ما در عرصه سیاست خارجی، این نگرش دوگانه‌ای است که در کشور ما به وجود آمده است. یک گروه افراطی، فارغ از همه موازین علوم روابط بین الملل و دیپلماسی در حال اظهارنظر‌های شخصی و آرمانی می‌کنند، آن هم بدون آن که کوچکترین توجهی به وضعیت معیشت مردم و زندگی شخصی افراد داشته باشند. این یک طرف قضیه است و طرف دیگر این است که، چون ما در عرصه سیاست خارجی کشور، تابع هیچ نوع استراتژی تضمین شده نیستیم، به همین دلیل، دچار سرگردانی می‌شویم و ناچاریم، در هر موقعیت یک سیاست جدید در پیش بگیریم.»

وی افزود: «این وضعیت در شرایطی رخ می‌دهد که در کشور‌های پیشرفته همیشه از ابتدای سال یک دیپلماسی تضمین شده مشخص می‌شود و در جزء به جزء این دیپلماسی مشخص می‌شود که قرار است با روسیه، آمریکا و سایر قدرت‌های جهان، همسایگان و سایرین، چگونه برخورد شود. متاسفانه ما هیچوقت چنین کاری انجام نمی‌دهیم، گویی قرار است همیشه در قالب یک ایدئولوژی ناگهانی تصمیم گیری کنیم. طبیعتا هر چه در این مسیر حرکت کنیم، فشار‌های بین المللی روی ما افزایش پیدا خواهد کرد. ممکن است برخی خواسته‌های غربی بالاتر از حدی باشد که ما بپذیریم، اما این نکته را هم به یاد داشته باشیم که در روابط بین الملل، حق با قدرت است. حق همیشه بر اساس ملاحظات انسانی و مراعات یکدیگر ترسیم نمی‌شود. در روابط بین الملل مناسبات سیاسی و منافع ملی قدرت‌های جهانی تعیین کننده است.»

این تحلیلگر ارشد سیاسی در ادامه گفت: «سخنان آقای شریعتمداری و ادبیات ایشان و همفکرانشان درباره ملاقات‌های احتمالی آقای پزشکیان در نیویورک، به این علت مطرح می‌شود که ظاهرا برخی آقایان نگرانند که اگر صلح و امنیت برقرار شود، موقعیت آنان به خطر خواهد افتاد. یعنی اگر روزی بتوانیم مشکلاتمان را با دنیا کاهش دهیم، این گروه‌ها و افراد نمی‌توانند مثل اکنون فرصت یکه تازی و شعاردهی داشته باشند. ما اکنون در نقطه بسیار حساس و نقطه صفر ایستاده‌ایم. اگر قرار است آقای پزشکیان بدون ابزار‌های دیپلماتیک قدرتمند و به اصطلاح دست خالی به نیویورک برود، درواقع تقریبا بدون هیچ اثر و کارکردی برخواهد گشت.»

بیدگلی گفت: «ایشان باید برای کاهش سطح تنش، با رهبران تروئیکای اروپایی دیدار کند. درواقع ما هیچ چاره‌ای به جز این نداریم چرا که در یک مربع تنش قرار داریم که اضلاع آن شامل اروپا، آمریکا، آژانس و اسرائیل می‌شود. درواقع برای رهایی از این چارچوب فشار ناچاریم از ذیل فشار آژانس خارج شده و با روش‌های منطقی از زیر بار تنش خارج شده و اجازه دهیم کارشناسان آژانس دوربین‌های خود را نصب کنند. بر اساس قطعنامه‌ای که در آخرین جلسه شورای حکام تصویب شد، آقای گروسی باید گزارش کاملی از وضعیت تاسیاست هسته‌ای ایران را به شورای حکام ارائه دهد و بدون این روش تقریبا هیچ راهکاری وجود ندارد.»

وی افزود: «این که ما با اروپایی‌ها صحبت کنیم، بدون این که به آژانس فرصت بازدید ارائه دهیم، جواب نمی‌دهد. باید به کارشناسان آژانس اجازه داده شود با نصب دوربین‌های خود، تمامی تاسیسات هسته‌ای ما را بررسی کنند. این موضوع باب ورود به یک میدان کاهش تنش خواهد بود. اگر آقای پزشکیان بخواهد بدون رعایت این موارد سخن بگوید تاثیری نخواهد داشت. قطعا هرچه آقای پزشکیان قرار است بگوید، پیشتر توسط رهبری تایید شده است. آن‌هایی هم که با هر نوع مذاکره مشکل دارند و در رسانه‌ها هیاهو می‌کنند خوب است بدانند اگر پرونده ما به شورای امنیت و ذیل فصل هفتم و تبصره ۱۴۲ منشور برود، باب حمله نظامی به ایران باز می‌شود. شاید برخی افراد دانش توجه به این موضوعات را ندارند.»