عارف در دیدار با جمعی از اساتید روانشناسی:
معاون اول رئیس جمهور گفت: خودسوزی جوان اهوازی و خودکشی یک روزنامهنگار پیام و سیگنالی جدی برای جامعه و حاکمیت است که اگر به آن بیتوجهی شود، دامنگیر همه خواهد شد.
جمهوری اسلامی:
جمهوری اسلامی نوشت: برخی رسانههای جناحی که از اقلیت خاصی خط میگیرند، با تیترهایی از قبیل «نمره ردی دولت از مجلس» و «رفوزگی دولت»، آب به آسیاب دشمن ریخته و چشم خود را به روی واقعیات تحریمی که اتفاقاً خود این افراد با عملکردهایشان در به وجود آوردن آن دخیل بودهاند، بستند.
شرق:
یک روزنامه اصلاح طلب نوشت: اگر ممدانی در فضای سیاسی ایران فعالیت میکرد، احتمالا همین جریان منتقد امروزِ غرب، نهتنها او را به «وابستگی فرهنگی» متهم میکردند، بلکه شاید به واسطه ریشه مادری نطفه او را محل اشکال میدانستند.
با حکم رئیس جمهور؛
رئیس جمهور با صدور حکمی اسماعیل سقاب اصفهانی را به عنوان معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان بهینه سازی و مدیریت راهبردی انرژی منصوب کرد.
در نشست ۲۱ آبانماه هیئت دولت، وزرا از تصمیمات جدید در حوزههای آب، انرژی، آموزش، معیشت و حقوق زنان خبر دادند. از هشدار درباره بحران آب تهران و اصلاح الگوی کشت تا احتمال سهنرخی شدن بنزین و پیگیری لایحه منع خشونت علیه زنان.
ربیعی:
دستیار اجتماعی رئیس جمهور نوشت: جوانان ما، نسلهای تازه جامعه، دیگر به الگوهای سنتی اقتدار پاسخ مثبت نمیدهند. نباید از این تغییرات هراسید؛ بلکه میتوان با در پیش گرفتن رویه انعطافپذیری، از آنها خلق فرصت کرد.
قائمپناه:
معاون اجرایی رئیسجمهور اظهارات رئیسجمهور مبنی بر تخلیه تهران را صرفاً هشدارآمیز دانست.
فلاحتپیشه:
رئیس کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس دهم گفت: تبدیل لایحه ۱۱ مادهای دولت برای تشکیل سازمان ملی مهاجرت به لایحهای ۵۶ مادهای، موضوع خطرناکی است که پشت پرده سیاسی دارد.دولت باید مراقب این موضوعها باشد و موادی به لایحه سازمان ملی مهاجرت اضافه نشود که بیش از آنکه این مواد برخاسته از یک دلسوزی ملی باشد، برخاسته از نوعی منافع مافیایی باشد.
باهنر:
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: زمانی که اساس قدرت بر رأی مردم است، چنین حکومتهایی ناگزیرند چند حزب قدرتمند و فراگیر (معمولاً ۴ تا ۶ حزب) داشته باشند. به بیان دیگر، وجود حزب، لازمه یک حکومت دموکراتیک است.
حسینزاده:
معاون رئیسجمهور در امور توسعه روستایی و مناطق محروم نوشت: بخشی از کسانی که امروز از گفتن واقعیت میترسند، همانهاییاند که روزی در ماجرای برجام و برای تأکید بر افشای بخشهای امنیتی مذاکرات فریاد میزدند «مردم نامحرم نیستند.» آن زمان دانستن را حق مردم میدانستند و امروز در قبال موضوعاتی که زیست روزمره جامعه را درگیر خود کرده، سکوت را مصلحت میدانند.