اسنپ‌بک را روسیه در کاسه ما گذاشت؛ ظریف را متهم نکنیم

روزنامه اطلاعات نوشت: به رغم پیشنهادات و مذاکرات ایران و تروئیکای اروپایی، به پیشنهاد آنها، مکانیسم ماشه/ اسنپ بک با رای منفی شورای امنیت سازمان ملل به ریاست کره جنوبی، در رفع تحریم‌های ایران، تصویب شد و قرار است به زودی نهایی شود.

در این صورت، کل تحریم‌هایی که در پیمان نامه برجام لغو شده بود علیه ایران در سراسر جهان برقرار و برای تمام دولت‌ها الزام‌آور خواهد شد. این خسارت را باید چگونه ارزیابی کرد و چرا نباید با تدبیر و محاسبه جلوی فعالسازی دوباره تحریم‌های سازمان ملل گرفته می‌شد؟

اکنون هم با تدبیر و تحمل می‌توان از خسارات کاست و اجازه نداد منافع ملی و آینده کشور، گروگان شعار‌ها و تندروی‌های خیال پردازانی شود که راه دیپلماسی را همیشه می‌بندند و قهرمان آنها اولین بار درهنگام تصویب همین قطعنامه در سازمان ملل، ادعا کرد که آنها هیچ اثری بر کشور ندارد و آنقدر قطعنامه صادر کنید که قطعنامه دانتان پاره شود!

مسئولان باید میان مذاکرۀ تحمیلی و تسلیم، یک راه سوم برای توافق بیابند. وزارت خارجه برای چه ساخته شده و حقوق و هزینه می‌گیرد؟ شورای امنیت ملی نیز! اگر در بزنگاه‌های حساس نتوانند تصمیمات حساس را به تدبیر مدیریت کنند یا نتوانند ریسک‌های بزرگ را مدیریت نمایند، پس این دیوانسالاران زکجا آمده و آمدنشان بهر چه بوده است؟

قطعاً جنگ ۱۲ روزه از اعتبار مذاکره و دیپلماسی بسیار کاسته است. اما این نباید به دست تندروان داخلی بهانه دهد که رجزخوانی و جنگ افروزی کنند و ما را از موضع مدافع و مدعی، به مهاجم و متهم سوق دهند. ما جنگ افروز نبوده و نیستیم. ایران برای همسایگان و منطقه باید لنگر ثبات و سنگر امنیت باشد. قدرت ژئوپولیتیک ایران به نحوی است که در هر زمان می‌تواند از موضع قدرت با آمریکا وارد مذاکره شود و امتیازات لازم را بگیرد.