احمد زیدآبادی، در کانال تلگرامی خود نوشت: سیاست هنر تطبیق با شرایط است. شرایط هم دائم در حال تغییر است و تمامیت آن نیز در کنترل یک نفر و یک گروه و یک کشور نیست. میلیاردها عامل دست به دست می‌دهند و شرایط را می‌سازند! 

به همین دلیل، اقتضای سیاست آمادگی دائم برای پذیرش تغییر و تحول به قصد اعاده، حفظ یا تداوم «خیر ممکن» و یا «دفع شر» است. به عبارت دیگر برای دستیابی به این دو مقصود، انعطاف لازم است. انعطافِ به موقع، همان قدرت تطبیق و هنر سیاست است. فقط ذهن‌های سنگواره شده، انعطاف را امری مذموم می‌پندارند و از آن با عباراتِ تحقیرآمیزی چون، خفت و ذلت نام می‌برند. 

میخکوب شدن در یک نقطه، عزت نیست، حماقت است. انعطاف در امر حکمرانی، ضعف نیست، تعقیب خیر عموم است. 

برخی حامیان و مخالفان حکومت، گویی با این بدیهیات بیگانه‌اند. بنابراین، ادبیات کاملاً مشابهی در توصیف انعطاف به کار می‌گیرند! از نظر آن‌ها پنداری مرغ در هر حال باید یک پا داشته باشد، حتی اگر بر سر آن مملکتی به کلی ویران شود! 

برای آنکه در جامعۀ ما از سیاست اعادۀ حیثیت شود، اهل سیاست باید از سیطرۀ این ادبیات سیاه و مسموم و حاملان آن نجات یابند. این سطح از انحطاط بالاترین سطح آن است!