فریدون مجلسی

یک تحلیلگر ارشد سیاست خارجی گفت: «طرح «میانجی گری بزرگ» پرونده‌ای است که طی دهه های گذشته بسیاری از روسای جمهور ایالات متحده، درگیر آن بوده اند. طرح «صلح غزه» برای ترامپ صرفاً یک پروژه دیپلماتیک نیست، بلکه ابزاری برای تبلیغات است.

یک دیپلمات با سابقه ایران گفت: در چنین فضایی، ایران نیز می‌تواند نقشی کلیدی ایفا کند. تجربه‌های گذشته نشان داده است که دیپلماسی فعال و عقلانی قادر است حتی در شرایط پیچیده، مسیرهایی تازه را برای کاهش فشارها و باز کردن کانال‌های گفت‌وگو ایجاد کند.

یک تحلیل‌گر روابط بین‌الملل معتقد است: خروج از پیمان NPT اقدامی به‌غایت پرریسک است که می‌تواند کشور را در معرض خطر انزوا و حتی رویارویی نظامی قرار دهد. پایبندی هوشمندانه به پیمان منع گسترش سلاحهای کشتار جمعی، می‌تواند دست ما را برای چانه‌زنی‌ها باز کرده و از موقعیت های انفعالی پیشگیری کند.هنوز هم می توان امیدوار بود رئیس‌جمهور در جریان حضور در نیویورک ابتکاری متفاوت نشان دهد و باب گفت‌وگوهای تازه را بگشاید. چنین اقدامی نه به معنای عدل از اصول، بلکه تلاشی برای حفظ منافع ملی در پرتو واقعیت‌های جهانی است.

یک دیپلمات پیشین کشورمان نوشت: توافق ایران با آژانس تا زمانی معتبر خواهد بود که هیچ‌گونه «تحرک خصمانه» علیه ایران رخ ندهد،مفهوم «تحرک خصمانه» در این چارچوب عمدتا به اقدامات جنگی اشاره دارد؛ یعنی در صورت تشدید حملات نظامی، دیگر امکان ادامه همکاری و تعامل وجود ندارد. در سطح بین‌المللی اما، این توافق را باید موقتی و در حد مسکنِ «آسپرینی» برای بیماری حاد کنونی توصیف کرد.

یک دیپلمات با سابقه ایرانی می گوید: نباید در برابر طمع ورزی امارات و دیگر کشورهای عرب منطقه سکوت کنیم. وقتی آن ها صحبت از قوانین حقوق بین الملل می کنند، ما نیز باید به همین قوانین اتکا کنیم و هر نوع سکوت و انفعال بیش از این، می تواند وزن ژئوپلیتیک ما را در منطقه تضعیف کند. از همین امروز باید بر مبنای حقوق بین الملل برای احقاق حق خود تلاش کنیم.

یک تحلیلگر مسائل بین‌الملل گفت: کسانی که از بستن تنگه هرمز حرف می‌زنند، این کار را انجام دهند تا ببینند چند ساعت می‌توانند وضعیت را حفظ کنند.با این کار، با یک جنگ بین‌المللی مواجه می‌شویم و از عربستان، امارات و کویت گرفته تا آمریکا، هند و چین، همه علیه ما خواهند شد. مگر تنگه هرمز ملک ماست که برای آن چنین تصمیمی بگیریم؟

یک کارشناس مسائل بین‌الملل می گوید: منطق و عقلانیت حکم می‌کند که در شرایط دشوار اقتصادی، در شرایطی که کمبودها و مشکلات شهری و تنهایی استراتژیک نیز به چالش‌ها اضافه شده، از تکرار جنگ بی‌فرجام اجتناب شود. به نظر می‌رسد راهی غیر از مذاکره باقی نمانده است.

یک تحلیل‌گر روابط بین‌الملل می گوید: در فضای ناپایدار بین‌المللی امروز، با تنش‌هایی که از شرق اروپا تا شرق آسیا در جریان است، سیاست خارجی ایران نیازمند تعقل و شفافیت راهبردی است. اظهارات چهره‌هایی چون لاوروف، بیش از آن‌که بازتاب‌دهنده یک واقعیت قریب‌الوقوع باشند، بخشی از ابزارهای بازی ژئوپلیتیک‌اند. ایران باید آگاهانه میان منافع کوتاه‌مدت برخی بازیگران جهانی و منافع پایدار ملت خود تمایز قائل شود.