قاسم محبعلی

یک استاد روابط بین‌الملل با بیان اینکه ادامه قطعنامه ۲۲۳۱ موجود به نفع روسیه و چین است، در خصوص نقش این دو کشور در پرونده هسته‌ای ایران گفت: روسیه و چین ممکن است به نفع قطعنامه جدید که زمان را بیشتر می‌کند، رأی دهند، اما کافی است یکی از سه کشور دیگر یعنی آمریکا، انگلیس یا فرانسه آن را وتو کنند. عملا هر قطعنامه‌ای که روس‌ها و چینی‌ها بدهند، وتو می‌شود، علاوه بر این بعید است روس‌ها و چینی‌ها بخواهند در مورد موضوع هسته‌ای ایران اقدامی کنند که در مقابل اروپا و آمریکا قرار بگیرند.

نمی‌توان گفت این آتش‌بس یک آتش‌بس دائمی است، مگر اینکه ایران و ایالات متحده با یکدیگر مذاکره کرده و به توافق برسند و آمریکایی‌ها آن توافق را با موافقت اسرائیلی‌ها همراه کنند. اینگونه به آتش‌بس می‌رسیم در غیر این صورت، ممکن است دوباره جنگ آغاز شود. البته طرف ایرانی جنگ را آغاز نخواهد کرد اما ممکن است طرف آمریکایی و اسرائیلی آغازگر دوباره جنگ باشند.

سفیر سابق ایران در مالزی تاکید کرد: اگر توافقی در خصوص برنامه هسته‌ای به عنوان گام اول صورت گیرد و به مذاکرات ادامه داده شود و در سایر موضوعات هم طرفین به توافق برسند، آن‌گاه می‌توانیم شاهد برداشتن کلیه تحریم‌ها از سوی آمریکا باشیم. در غیر این صورت، به نظر می‌رسد که مشکل باقی خواهد ماند. به عبارت دیگر، حل مشکل توافق روی برنامه هسته‌ای و مذاکرات هسته‌ای به تنهایی برای رفع تحریم‌ها کافی نیست.

مدیرکل سابق خاورمیانه وزارت امور خارجه در خصوص مذاکرات ایران و آمریکا می گوید: حتی اگر تحریم‌های هسته‌ای مثل دوران باراک اوباما برداشته شود، باید روی دیگر موارد مجددا مذاکره کرد. همه این‌ها مسائل بسیار پیچیده‌ای است. شاید یکی از شانس‌ها این است که کنگره در اختیار جمهوری خواهان است و اگر هم توافقی انجام شود، کنگره مخالفتی نخواهد کرد.

مدیرکل اسبق خاورمیانه وزارت خارجه گفت: در هر صورت مذاکره صورت می‌گیرد؛ چه قبل از جنگ باشد چه بعد از آن.‌ شاید اگر ایران و عراق نیز در ابتدا با یکدیگر مذاکره می‌کردند، دیگر آن جنگ ۸ ساله رخ نمی‌داد. نهایتا جنگ ایران و عراق نیز با گفت‌وگو به پایان رسید. لذا عاقلانه است که ما به جای اینکه پس از جنگ و ایجاد خسارات گسترده برای کشور، پای میز مذاکره حاضر شویم، هم‌اکنون گفت‌وگو با آمریکا را بپذیریم.