مگر دولت رئیسی نتوانست صادرات نفت را افزایش و تورم را کاهش دهد؟

روزنامه کیهان در یادداشتی به قلم محمد ایمانی به ارئه رهکار‌هایی برای مواجه با مکانیسم ماشه پرداخت.

بخش‌هایی از این یادداشت را در ادامه میخوانید: ماجرای کلاهبرداری غرب، عبرتی گرانبهاست. ناامید شدن از شیاطین، آغاز مسیر پیشرفت و پیروزی است. کاری‌ترین سلاح شیاطین، لبخند و وعده‌های فریبنده است و اینکه مدیران و مردم ما به این اتفاق نظر برسند که آمریکا و زیردستان اروپایی‌اش، دست کمی از ابلیس لعین ندارند، یک دستاورد بزرگ است.

خداوند متعال در سوره آل عمران درباره ماهیت منافقانه دشمنان و تاثیر دشمنی‌های آنها خبر داده است: «إِنْ تَمْسَسْکُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْکُمْ سَیِّئَةٌ یَفْرَحُوا بِهَا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا یَضُرُّکُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ بِمَا یَعْمَلُونَ مُحِیطٌ. اگر به شما خیر و خوشى رسد، آنان را بد حال مى کند؛ و اگر به شما گزندى رسد، شاد مى شوند؛ و اگر شکیبایی و پرهیزگارى کنید، نیرنگ‌شان هیچ زیانى به شما نمىرساند؛ یقینا خداوند به آنچه مىکنند احاطه دارد». نیرنگ‌های دشمن وقتی کاری می‌شود که ما از لوازم مقاومت مؤمنانه غافل بمانیم و نسبت به تهدید یا تطمیع و فریب دشمن منفعل شویم.

حالا چه باید کرد؟ چه چیزی تغییر کرده، جز اینکه دست دشمن رو شده است؟ غرب و غربگرایان به بزرگ‌نمایی تحریم‌هایی می‌پردازند که چند برابرش را از هفت سال قبل به اجرا گذاشته و از محتوا تهی کرده است. تجربه نشان داد که تحریم با مذاکره و واگذاری امتیاز، رفع شدنی نیست. اختیار تحریم‌ها دست دشمن است. آنچه در اختیار ماست و غفلت می‌کنیم، ظرفیت‌ها و توانمندی‌های خودمان، برای بی‌اثر کردن تحریم‌هاست.

مگر ظرف چند سال گذشته با فشار حداکثری و فشار هوشمند دولت‌های ترامپ و بایدن مواجه نبودیم؟ مگر در دولت برجام، معطل نماندیم و در حوزه‌های گوناگون عقبگرد نکردیم؟ و مگر نه اینکه دولت شهید رئیسی توانست در کمتر از سه سال موفق شد بدون برجام و FATF، واکسیناسیون کرونا را با موفقیت به انجام برساند، رشد اقتصادی ۳ تا ۵ درصد را (به جای رشد منفی) احیا کند، صادرات نفت را تا پنج برابر افزایش دهد، هشت هزار کارخانه را مجدداً به ریل تولید برگرداند، هزاران پروژه عمرانی را به بهره‌برداری برساند

و تورم ۴۵ درصدی را تا ۳۳ درصد کاهش دهد؟ باز هم می‌توانیم، به شرط اینکه عقلانیت انقلابی در دولت و دیگر دستگاه‌ها حاکم باشد.

برخی می‌گویند اگر برجام نه، پس چه؟ پاسخ این است که امید و اعتماد به دشمن، گزینه نیست و با نا امید شدن از اوست که می‌توانید از مسیر انحرافی و بن‌بست، به جاده اصلی بر گردید. روند «تهدید دشمن/ مذاکره / توافق/ نقض تعهد و تهدید بیشتر از سوی دشمن/ و مذاکره معیوب بعدی»، یک چرخه خسارت‌آمیز است که اجازه طراحی نقشه جایگزین (پلن B) بلکه نقشه واقعی را نمی‌دهد. در همین سه ماهه پس از خیانت آمریکا، دولت ترامپ وارد فاز دشمنی اقتصادی شد و اروپا را به خدمت گرفت؛ اما این طرف، عمده وقت دولت به جای اتخاذ تدابیر متناسب، صرف مذاکره با اروپا و آژانس شد و کمتر، طراحی و تدبیر ویژه‌ای از سوی تیم اقتصادی به اجرا درآمد.

به اذعان آقایان پزشکیان، لاریجانی و عراقچی، دولت و وزارت خارجه همه تلاش خود را برای تعامل با غرب ظرف یک سال گذشته به ویژه سه ماهه اخیر انجام دادند و انعطاف‌های بسیاری در پیش گرفتند (بعضا نقض غرض و خلاف مصلحت). اما تروئیکای اروپایی، با فعال‌سازی مکانیسم ماشه، همان کاری را کردند که طراحی‌اش را ده سال قبل با همراهی دولت اوباما برای روز پایانی توافق انجام داده بود؛ به هم زدن بازی در هر صورت و باج خواهی جدید. مهندسی برجام از روز اول، بر مبنای وضعیت استخوان لای زخم، و گروکشی و باج‌خواهی تصاعدی استوار بود.

چرا دولتمردان ما در برخی مقاطع در مذاکرات منفعل شدند و مواجهه درخور با کارشکنی حریف نداشتند؟ یک علت، این است که می‌خواستند رسانه‌ها و عناصری را که مغالطات دشمن را پژواک می‌دهند، مجاب کنند. نباید این شبکه آلوده را با مردم و افکار عمومی خود اشتباه گرفت، در حالی که مهره دشمن هستند؛ مثل سردبیر روزنامه آفتاب امروز و معاون وزیر ارشاد در دولت خاتمی که پس از فرار از کشور، از لندن و سردبیری شبکه صهیونیستی اینترنشنال سر درآورد.