آذر سال گذشته (۱۴۰۳) مجلس شورای اسلامی در یکی از سخت‌ترین شرایط کشور تصمیم گرفت ابلاغ و اجرای قانون موسوم به عفاف و حجاب را عملی کند، تصمیمی که به‌عقیده برخی کارشناسان بیشتر برای وارد کردن فشار سیاسی به دولت مسعود پزشکیان بوده است، اما جدا از تصمیم سیاسی بندهای این قانون با انتقاد زیادی مواجه شد.

کامبیز نوروزی، درباره قانون عفاف و حجاب گفت: «به‌نظرم این قانون علاوه بر این‌که پایه حقوقی ندارد پایه فقهی هم ندارد، در این قانون بندی اضافه کرده‌اند که اتباع هم می‌توانند امر به معروف کنند؛ اولاً این بدون شک منجر به دعوای نژادی می‌شود، این چه سبکی از قانونگذاری است که جز شر بحران چیزی نمی‌آفریند. این قانون مردم را خبرچین می‌کند، خبرچینی گناه است، قانون طوری نوشته شده که به نظر می‌رسد فقط یک بحث سیاسی محض است برای پیشبرد اهداف گروهی نه منافع ملی.»