در تمام این سالها جای سیدمحمد خاتمی خالی بود؛ بیخود نبود سردار شهید او را فرصتی برای ایران و جهان می دانست

اصلاحات نیوز | روزبه علمداری در یادداشتی نوشت: روز پنجشنبه از حضور سید محمد خاتمی در مراسم افتتاح بیمارستان هاشمی رفسنجانی جلوگیری شد. می توان تحلیل کرد که دلیل این منع علی رغم گشایش های نسبی سیاسی در ماههای اخیر و با وجود رفع محدودیت های سابق رسانه ای برای درج اظهارات او، در یک «تصمیم» نهفته است: ممانعت از عادی سازی حضور رسمی خاتمی در مجامع عمومی و سیاسی.

به عبارتی، تصمیم گیران می خواهند حضور خاتمی در سطحی محدود باقی بماند تا به دوران ماقبل «۸۸» بازنگردد. اما بنگریم که در این ۱۵ سال چه اتفاقاتی افتاد: پس از ممنوع الخروجی خاتمی در نوروز ۱۳۸۹، تحولاتی در کشورهای عربی رخ داد که ظهور گروههای ترویستی از جمله داعش، جبهه النصره و… از جمله آنها بود. در سال ۱۴۰۰ نیز با خروج توافق شده و مفتضاحه آمریکا از افغانستان، طالبان که روزگاری مظهر تحجر دینی در جهان بود مجددا در افغانستان روی کار آمد و دولت های اسلامی و غربی ناگزیر از تعامل با آن شدند. و سرانجام تروریست های تحریرالشامی در سوریه کت و شلوار به تن کردند، ریش ها را کوتاه کردند و حاکم سوریه شدند.

در تمام این سالها جای یک چهره یعنی سید محمد خاتمی خالی بود تا مانند قبل با سفر به کشورهای مختلف غربی و منطقه جلو برسازی تصویر خشن، متحجر و مرتجع از اسلام را بگیرد و گفتمان اسلام پویا و روزآمد را به جهانیان معرفی کند. تصور کنید در اوج سالهای خشونت داعش، خاتمی مثل قبل به دعوت های مکرر حضور در همایش های جهانی امکان پاسخ دادن می یافت و در قامت «ماندلای جهان اسلام و ایران» رشته های تروریست های سیاه پوش داعشی را با منطق اصیل و احترام برانگیز خود پنبه می کرد. بیخود نبود که سردار شهید او را فرصتی برای ایران و جهان می دانست، به او علاقه مند بود، مشتاق ملاقات با او بود و در آخرین روزها برای رفع محدودیت های او قصد شروع تلاش هایی را داشت.

این فرصت سوزی البته در داخل کشور نیز صدق می کند؛ درست در همین سالهایی که دهها و صدها چهره ناشناخته که با تندخویی و تندگویی و دامن زدن به مطالبات توهمی سعی در ربایش نمایندگی اجتماعی را در فضای مجازی یا خارج از کشور دارند، شخصیت سالم و اصیل و محترم و امتحان پس داده ای چون خاتمی می توانست با مردم سخن بگوید، با حاکمیت رابطه ای مستقیم و شفاف داشته باشد و میانجی تأثیرگذار منازعات اجتماعی و سیاسی باشد.

اما افسوس که این محدودیت های بی مبنا که کسی هم آن را گردن نمی گیرد، فرصتی بزرگ را از جهان اسلام و ایران سلب کرده و می کند. امیدوارم پزشکیان با گفتمان وفاق خود بتواند این فرصت بی نظیر را به جامعه و منطقه و مسلمانان جهان برگرداند.

/اعتماد