مصطفی هاشمی‌طبا: کشور را مصرف کرده‌ایم

به‌گزارش اصلاحات‌نیوز، غفلت سیاستمداران در بعد کلان نسبت به محیط‌ زیست فقط به مسأله ریزگرد محدود نمی‌شود. ابتدا این توضیح را بدهم که از مدت‌ها قبل نیز سعی کرده‌ام در روزنامه‌ شرق دیدگاه‌هایم را متمرکز بر روی زیستگاه و محیط زیست ایران بنویسم و هشدارهایم را بدهم. در دو دوره‌ای که به عنوان نامزد ریاست‌جمهوری در انتخابات شرکت کردم نیز با تاکید بر حفظ محیط زیست برنامه دادم. با این توضیح باید تأکید کنم که محیطزیست ایران اعم از دشت‌ها، رودخانه‌ها، خاک و آب در حال نابودی است. فقط در مورد وضعیت دریاچه ارومیه ببینید چه موقعیتی به وجود آمده است. متاسفانه باید بگویم که ما کلاً کشور را مصرف کرده‌ایم. هم خود دولت و هم مردم.

وقتی سیاست‌های دولت مشخص نباشد، هر کسی بنا به منافع خودش می‌خواهد بهره‌برداری کند. این در حالی است که ما در داخل در حقیقت خیلی خیلی به‌ مسأله محیطزیست بی‌اعتناییم. پیش از آنکه به تأثیر اقدام کشورهای همسایه نظیر ترکیه بپردازیم و فارغ از این که منشاء گرد و غبار کنونی که تا تهران گسترده شده است باید به این نکته توجه کنیم که ما در داخل چه رویکردی در قبال محیط زیست داشته‌ایم. نوعا حکمرانی ایران نسبت به محیطزیست بی‌تفاوت است، مردم هم نسبت به محیط زیست آگاه نیستند و هرکس هم بنا به منافع خود دارد از مملکت بهره‌برداری می‌کند، یکی آب ، یکی خاک و یکی هم از جنگل به نفع خودش دارد استفاده می‌کند. ما پیش از هر چیز در ایران نیاز داریم حکمرانی اقدام دقیق‌تر و قاطع‌تریبا وجود تمام مشکلات نسبت به حفظ محیطزیست داشته باشد. اگر ایران نابود شود، تردید نکنید با این رویه ایران نابود می‌شود، وقتی کشور نابود شود مردم هم نابود می‌شود و حکومت هم نابود می‌شود. برای نمونه در مسأله دریاچه ارومیه، اگر خشک شود تمام زمین‌های زراعی شرق ارومیه تا کرج تبدیل به شوره‌زار می‌شود. پس شک نکنید که حفظ محیطزیست از هر مسأله دیگری بیشتر اولویت دارد. با وجود آنکه بارها مقام معظم رهبری نسبت به حفظ محیطزیست هشدار داده‌اند ولی مسئولان فقط می‌گویند باید بشود ولی خود عملی نمی‌کنند. دولت می‌گوید باید بشود، وزرا می‌گویند باید بشود و در عمل اتفاقی نمی‌افتد. نتیجه می‌شود آنکه مردم فقیرتر و ضعیف‌تر می‌شوند. ببینید وقتی امسال ۲۰ میلیارد دلار واردات مواد غذایی داریم مطمئن باشید با این رویه که در پیش داریم ۵ سال دیگر ۳۰ میلیارد دلار باید واردات مواد غذایی داشته باشیم. پس آنچه اهمیت حیاتی دارد این است که حکمرانی در این مسایل حساسیت به خرج نمی‌دهد به مردم هم با صراحت نمی‌گویند و در عین حال مقررات را هم زیر پا می‌گذارند.
اینکه محیط زیست مرز نمی‌شناسد و برای حفظ محیط زیست باید دیپلماسی قوی و کارآمدی داشته باشیم یا از ظرفیت‌های دیپلماسی عمومی بهره‌ می‌گرفتیم سخن درستی است. حتماً باید این مسیر را طی کنیم. اما واقعیت این است که ما در داخل سیاست‌های محیط‌زیستی نداشته‌ایم.
اگر دریاچه ارومیه خشک شود به ترکیه، عراق و افغانستان چه ارتباطی داشته است. مشخصاً به سیاست‌های خودمان مربوط می‌شده و به جای آنکه حقابه دریاچه را بدهیم تا ۱۰۰هزار هکتار زمین‌های کشاورزی را گسترش داده‌ایم. پس سیاست‌های خودمان غلط بوده‌ است. توجه داشته باشیم ما زمانی می‌توانیم در دیپلماسی و روابط بین‌الملل به نفع حفظ محیطزیست موفق باشیم که قوای سیاسی فائقه داشته باشیم. بنابراین توصیه من این است که هرچه زودتر باید در داخل خودمان را جمع و جور کنیم.اول مسئولان ما باید محیطزیست و اهمیت آن را درک کنند و بفهمند. هرکس بر سر کار می‌آید یک سری حرف می‌زند ولی نسبت به محیط زیست حساس نیستند. پس راهکار اول این است که مسئولان باید اعتقاد پیدا کنند. چطور است که حتی آنچه در برنامه ششم در مورد محیطزیست مصوب شده پیاده نشده است. بعد از آنکه مسئولان اراده و اعتقاد لازم را پیدا کردند آن وقت به صراحت خطرات را به مردم بگویند و برای رفع آن سیستم بگذارند. آن وقت مردم هم حتماً همراهی می‌کنند و می‌توان به خروج از سراشیبی حرکت به سوی نابودی محیطزیست ایران امیدوار بود.

منبع: پیام ما