آشتی ملی

یک روزنامه نگار و فعال سیاسی نوشت: ما نیازمند گفت‌وگو و تعامل و همزیستی انسانی و تکاپوی مصلحت و اصلاح برای صلح درونی است و البته «صلح درون»، ضامن «صلح بیرون» نیز خواهد بود.سخن از درک متقابل شرایط، کاستن از گسل‌ها و تنش‌های کم فایده است. مراقبت کنیم ما که در کلیت منطقه و جهان در اقلیتیم، با قطعه‌قطعه کردن خود، کوچک نشویم و پیام ضعف به جهان صادر نکنیم و تهدیدات را دست کم نگیریم که «تهاجم زیستان» لحظه‌ای در بلعیدن ما اگر بتوانند درنگ نخواهند کرد.

یک روزنامه اصلاح طلب نوشت: لازم است با صدای رسا هشدار داد که باید به ملت بازگشت و صریح اذعان کرد که بعد از این، فرمان حکمرانی فقط در مسیری خواهد راند که مطابق خواست همه ملت باشد. فرصت‌های پدیدآمده پس از جنگ در این روزها نیز به‌چشم برهم‌زدنی ناپدید می‌شوند. اگر حتی گمان می‌کنیم از مذاکرات آبی گرم نمی‌شود، لااقل بحران‌های حل‌ناشده داخلی را دریابیم و با جامعه به آتش‌بس برسیم. نامش را بگذاریم آتش‌بس ۲.

تئوریسین اصلاحات می گوید: مسئولان بپذیرند آشتی ملی یعنی به‌رسمیت‌شناختن کثرت‌ها، و نیز، بپذیرند در شرایط کنونی، تنها در یک موقعیت یا وضعیت تاسیسی می‌توان به حفظ وفاق و انسجام ملی اندیشید.

عضو شورای مرکز حزب کارگزاران سازندگی گفت: دشمنان فکر نمی‌کردند که مردم این گونه پشت سر حاکمان بایستند، خاطر نشان کرد: آنان خیال می‌کردند که لگد به در میزنند و ما بقیه ساختمان را پایین می‌ریزیم در حالی که این ساختمان بیخودی درست نشده و مردم برای ساختن آن زحمت کشیده اند. بدترین حکومت ملی ایران از بهترین و مرفه‌ترین حکومت وابسته در نظر ما بهتر است.