سیاستمداران

اعتماد نوشت: ایران بیش از هر زمان دیگری به سرزمینی می‌ماند که سیاستش نمی‌زید، بلکه صرفا دوام دارد. سیاستمداران ش حرف می‌زنند، اما گفت‌وگو نمی‌کنند. تصمیم می‌گیرند، اما کار پیش نمی‌برند. فرمان می‌دهند، اما نمی‌شنوند و این نشانه‌ افول سیاست است.

یک فعال سیاسی اصولگرا معتقد است: وقتی سیاستمداران ایرانی تصور می‌کنند با ادبیات چاله‌میدانی می‌توانند محبوبیت هم کسب کرده و دنبال‌کننده‌های بیشتری پیدا کنند این خطر جدی‌تر می‌شود.

عباس عبدی نوشت: نشنیدن، بدترین فیلتر است؛ گمان می‌کنند، اگر واقعیت را نبینند یا نشوند، آن واقعیت نیست و نخواهد بود. بسیاری از آقایان در پیله‌های خودتنیده گرفتار شده‌اند و زندگی آکواریومی دارند. به جای پرداختن به مسائل واقعی و اصلی مردم، خود را سرگرم حاشیه‌ها و امور غیر مهم کرده‌اند.