هسته سخت

دستیار رئیس جمهور نوشت: در این روزهای دفاع میهنی، معلوم شد که چقدر ظرفیت‌های ملی نادیده داریم. روزنامه‌نگاری که بعد از خروج از زندان، در روزهای جنگ علیه رژیم اسراییل نوشت. فیلسوفی که در غربت، «سروش» رسوایی بیگانگان علیه ایران شد. بانوی خبرنگاری که با عرق وطن، تلاش کرد حتی از تریبون رسانه‌های بیگانه، فرصتی برای دفاع از واقعیت میهن و رسوایی تجاوزگران بسازد. اینها « هسته سخت » ایران هستند.

روزنامه اعتماد نوشت: تا پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته به نظر می‌رسید که حلقه سخت ترکیبی از طیف سعید جلیلی و جبهه پایداری است، اما حالا مرزبند‌های شفافی ایجاد شده که نشان از شکاف در این طیف دارد و حلقه سخت از گذشته نیز در اقلیت آماری بیشتری قرار دارد.

دستیار رئیس جمهور می گوید: معتقدم « هسته سخت » خطرناک‌ترین رویکرد برای حفظ امنیت ملی، ثبات و آینده نظام سیاسی در کشور است. چندی پیش در مورد «پدیده اقلیت چشمگیر» و فریبایی و فریبندگی آن نوشتم. اقلیت چشمگیر در یک رابطه مناسکی و خیابانی، نوعی فریبایی و فریبندگی در درون خود دارد.

عباس عبدی نوشت: مساله مورد ادعای آنان (اقلیت پر سروصدا) یعنی حجاب، چیزی است که اتفاقا با عملکرد کنونی این گروهک مردم بیش از پیش از حجاب دورتر می‌شوند. اطمینان داریم که این هسته سخت گلوگیر نیست و گلوی نظام آن اندازه وسیع باشد که چنین هسته‌های ناچیزی را رد و هضم کند.

یک روزنامه اصولگرا نوشت: ادبیات هسته سخت ، ادبیات جداسازی است؛ ادبیاتی که می‌خواهد از «دل ملت»، «مراکز فرمان» بسازد.

یک روزنامه اصولگرا نوشت: هستۀ سخت نظام نیازی ندارد نظام را تهدید کند یا طلبکار نظام باشد و در برابر هزینه‌ای که برای حفظ نظام داده است، مطالبه‌ای داشته باشد که خلاف مصلحت کشور باشد. این قسم مواضع بیش از آنکه توصیه‌ای دلسوزانه به نظام تلقی شود، بوی گروگان‌گیری هستۀ سخت را می‌دهد تا نظام مجبور شود بدون خون و خونریزی! تن به خواسته‌های آنان دهد که شاید در نگاه اول هم خواسته‌ای به حق دیده شود.