بازگشت ترامپ شبیه بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان است؛ اینکه دموکرات‌‌ها با جمهوری‌خواهان تفاوتی ندارند تعارف محض است

حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، نماینده ادوار مجلس می گوید: بازگشت ترامپ به عنوان رییس‌جمهور امریکا به نوعی شبیه بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان است. او با همان اهداف قبل آمده اما ممکن است روش‌های تازه‌ای را برای پیشبرد اهدافش ابداع کند. مانند رویکرد طالبان که در مرحله نخست بولدوزروار وارد شدند و زمانی که به اهداف‌شان دست پیدا نکردند در فرصت بعدی با روش‌های جدیدی روی کار آمدند. در مورد ترامپ هم همین وضع حاکم است. ترامپ جدید، ترامپی است که همان اهداف قدیمی را با روش‌های جدیدی دنبال می‌کند. ترامپ در گام نخست پیامی به ایران خواهد داد و در این پیام برای رفع اختلافات خود با ایران اعلام آمادگی می‌کند، اما در عین حال به سمت سیاست فشار حداکثری هم حرکت خواهد کرد.جدا از اینکه نباید از افراد و جریاناتی که طی سال‌های گذشته فرصت‌های حوزه سیاست خارجی کشور را یکی‌یکی هدر دادند، بگذریم، اما باید از فرصت‌هایی که در آینده شکل می‌گیرد نهایت استفاده را ببریم. شنیدن عباراتی از این دست که دموکرات‌ها با جمهوری‌خواهان تفاوتی ندارند یک تعارف محض است. حداقل از زمان برجام این فرضیه که تفاوتی میان قدرت گرفتن دو حزب اصلی امریکا وجود ندارد، رنگ باخت. اگر هیلاری کلینتون در سال 2016 روی کار آمده بود، کلیت مناسبات منطقه‌ای، سیاست خارجی و اقتصاد سیاسی ایران متفاوت از شرایط فعلی بود. امروز هم آمدن ترامپ به معنای محدود شدن بسیاری از فرصت‌های مانور ایران در منطقه و جهان و عرصه‌های اقتصادی است. ترامپ اگرچه در ظاهر اعلام می‌کند تنها با برنامه‌های هسته‌ای ایران کار دارد و آماده مذاکره با ایران است، اما باید توجه داشت در عرصه تصمیم‌سازی‌های ایالات‌متحده تنها رییس‌جمهور اثرگذار نخواهد بود. در ادامه چهره‌هایی مانند پمپئو هم روی کار می‌آیند و گروه‌ها و لابی‌های قوی ضد ایران در کنگره امریکا وارد عمل می‌شوند تا سیاست حداکثر ترامپ را علیه ایران در قالب طرح 12 ماده‌ای پمپئو پیش ببرند. باید قبول کنیم که روی کار آمدن ترامپ یعنی از بین رفتن بسیاری از فرصت‌ها و ایجاد تنگناهای جدید در عرصه سیاست خارجی ایران.

بازگشت ترامپ به عنوان رییس‌جمهور امریکا به نوعی شبیه بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان است. او با همان اهداف قبل آمده اما ممکن است روش‌های تازه‌ای را برای پیشبرد اهدافش ابداع کند. بازگشت ترامپ شبیه بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان است؛ اینکه دموکرات‌‌ها با جمهوری‌خواهان تفاوتی ندارند تعارف محض است

دولت پزشکیان و سایر مقامات جمهوری اسلامی باید مراقب باشند به محل تبانی قدرت‌های شرقی با ترامپ بدل نشود. در واقع چین و روسیه نباید فرصت پیدا کنند با کارت بازی ایران با ترامپ معامله کنند. در گذشته هم شاهد بودیم که روسیه و چین برای اینکه از فشارهای ترامپ علیه خود بکاهند با ترامپ برای فشار بر ایران همکاری می‌کنند. بدون همکاری چین و روسیه ترامپ به هیچ‌وجه نمی‌توانست در سال 2018 فروش نفت ایران را به 300 هزار بشکه در روز برساند. در آینده هم روسیه و چین سعی خواهند کرد با برگ ایران بازی کرده و منافع خود را تامین کنند. ایران باید از خلأهای ایجاد شده به خصوص از خلأ به وجود آمده میان امریکا و اروپا نهایت استفاده را ببرد. به نظرم ترامپ که در سال سوم دولت گذشته خود نتوانست از مکانیسم ماشه علیه ایران استفاده کند، امروز تلاش می‌کند مکانیسم ماشه را از طریق مذاکره با انگلیس یا حتی آلمان بر سر ایران برافراشته نگه دارد. این موضوع خطرناکی است. در عرصه داخلی سیاست دشمن‌سازی حداکثری باید کنار گذاشته شود. استفاده از سازوکارهای بین‌المللی هم می‌تواند مانعی در برابر ترامپ باشد و هم نقش صیانتی را برای ایران بازی کند. در زمان بایدن فرصت‌های زیادی برای احیای برجام ایجاد شد که در دولت گذشته از دست رفتند. در آینده مشخص می‌شود که این فرصت‌سوزی‌ها تا چه اندازه به ضرر ایران بوده است. پزشکیان اما نباید فرصت‌سوزی کند. پزشکیان باید با مانیفست جدیدی وارد فضای سیاست خارجی می‌شد. پزشکیان باید نماینده مطالبه مردم درخصوص تنش‌زدایی باشد. در جهانی که ترامپ نه تنها تنشی را کاهش نمی‌دهد، بلکه مدام تنش‌های تازه‌ای می‌آفریند، دولت پزشکیان باید با مانیفست تنش‌زدایانه به میدان بیاید. رفتن به سمت تنش‌زدایی حتی در قالب گفتاری، برای ایران فرصت مناسبی است.