ابهام در مرز مصلحت و قانون‌گذاری؛ چرا تصویب CFT این‌قدر طول کشید؟

ایرج ندیمی گفت: تاخیر در ارتباط با دنیا به معنای از خاصیت افتادن مصلحت‌اندیشی‌ها یا به حداقل رسیدن منافع کشورمان است. تحریم‌ها و قطعنامه‌هایی که علیه ایران صادر شد باید ما را به این واقعیت برساند که ارتباط ایران با دنیا از سر ناچاری است، نه از سر تمایل و اشتیاق، بنابراین تصمیمات‌مان هم باید متکی بر شرایط اورژانسی باشد، نه برای درمان دراز مدت. با این دیدگاه است که متوجه عمق آثار منفی تاخیر در تصویب CFT می‌شویم.

وی با بیان اینکه تصویب CFT در مجمع تشخیص مصلحت نظام مدت‌ها قبل باید انجام می‌شد، گفت: مجمع تشخیص مصلحت نظام برای این تاسیس شد تا مصلحت نظام را بیشتر و پیشتر از هر فرد و سازمان و نهاد دیگری تشخیص دهد و کشور را از افتادن در چاه ندانم‌کاری‌ها و آسیب‌ها نگاه دارد.

نماینده مردم لاهیجان در مجالس ششم، هفتم و نهم ادامه داد: این مجمع تشکیل شد تا در موارد اختلافی بین شورای نگهبان و مجلس شورای اسلامی، مصلحت‌اندیشی و قانون‌گذاری را تسریع و تسهیل کند. مجمع تشخیص تا قبل از این کم و بیش به این وظیفه‌اش عمل کرد، اما روند اتفاقات، حوادث و شرایط سیاسی و بین‌المللی که در نهایت علیه منافع کشورمان تمام شد و موجب فعال شدن اسنپ‌بک در سازمان ملل و تشدید تحریم‌های کشور‌های اروپایی و آمریکا شد، نشان داد مصلحت‌اندیشان کشور با تاخیر بسیار زیاد عمق مناسبات و روابط خارجی و مالی و نیاز کشور به آن را درک کردند.

ندیمی افزود: توجه به این مسئله نشان می‌دهد که مجمع تشخیص به جای مصلحت‌اندیشی برای نظام و کشور در جایگاه قانونگذاری قرار گرفته است، به تعبیر دیگر قرار بود کار‌هایی که قوه مقننه به لحاظ تنگنا‌های قانون اساسی نمی‌توانست به آنها ورود کند، چون با نظارت شورای نگهبان رو‌به‌رو بود، در مجمع تشخیص رفع و رجوع و مصلحت‌اندیشی شود. این اولین بحثی است که باید پاسخ داده شود که چرا CFT با تاخیر بسیار تصویب شد و همین مسئله هزینه‌های زیادی متوجه اقتصاد و امنیت کشور کرد.

سخنگوی کمیسیون اقتصادی مجلس هفتم گفت: وجود شورای امنیت و مجمع سازمان ملل متحد و همه سازمان‌های تابعه این دو نهاد بیش از آنکه به نفع ما یا مردم دنیا باشد به نفع پنج کشور دارای حق وتو است. در چنین شرایطی ما یا باید شرایط را بپذیریم، یا باید روابطمان را با دنیا قطع کنیم یا مطابق قواعد بین‌المللی دست به اقداماتی بزنیم که هژمونی، سلطه و سیطره پنج کشور دارای حق وتو در این دو نهاد مهم و تاثیرگذار بین‌المللی تحت تاثیر قرار گیرد و بتوانیم منافع‌مان را دنبال کنیم، به بیان دیگر به دلیل بلاتکلیف بودن مقامات کشور در سه موضوع مورد اشاره و تاخیر در پیوستن کشورمان به CFT، در مناسبات بین‌المللی اقتصادی کلی پرونده‌سازی‌های اقتصادی علیه سرمایه‌گذاران دولتی و خصوصی کشورمان و کلی تاخیر در انعقاد قرارداد‌ها و پروژه‌های مالی، بانکی و اقتصادی با کشور‌های جهان به وجود آمد.

ندیمی متذکر شد: هر پیام و علامتی از جهت حضور در سازمان‌های بین‌المللی می‌تواند پالس مثبتی برای ایجاد و تقویت رابطه ایران با دنیا بدهد، همچنان که سایر کشور‌های دنیا هم به ناچار مثل ما پذیرفته‌اند باید در چارچوب قواعد و قوانینی که شاید دوستش ندارند، کار کنند.

وی ادامه داد: دومین مشکلی که ما داریم این است که فکر می‌کنیم هر قانونی در داخل کشور داریم سایر کشور‌ها نیز باید آن را قبول داشته باشند، در حالی که قوانین داخلی کشور‌ها در داخل مرز‌های کشور‌ها اعتبار دارد، در حوزه بین‌المللی نیز باید از قواعد بین‌المللی تبعیت کرد. باید بین این دو تفکیک قائل شویم. حداقل تاثیری که این مسئله دارد این است که می‌توانیم برای میلیارد‌ها تومان کسری بودجه فرصت سرمایه‌گذاری بسازیم. با وجودی که تصویب CFT دیر و از سر ناچاری انجام شد، اما می‌تواند منافع حداقلی اقتصادی برای کشور به وجود آورد.

نماینده مردم لاهیجان در مجالس ششم، هفتم و نهم گفت: پیوستن به CFT نسخه جامع و رافع همه مشکلات نیست، اما این را نشان می‌دهد اسم ایران از لیست سیاه خارج شده و در لیست خاکستری یا سفید قرار گرفته است. این مسئله زمینه و امکان ارتباط و انعقاد قرارداد با آن کشور‌ها را فراهم می‌کند. وقتی سازمانی جهانی کشور را در لیست سیاه یا مشروط قرار می‌دهد، سران کشور‌های عضو آن سازمان به سرمایه‌گذاران‌شان علامت می‌دهند که تبادلات اقتصادی با فلان کشور، پر ریسک و پر خطر است، به همین دلیل حتی کشور‌های دوست ایران مثل چین و روسیه نیز در تعاملات اقتصادی و مالی با ایران چنین رویه‌ای دارند.