نادر انتصار، آینده رایزنی‌های تهران و واشنگتن را بررسی کرده است. 

او می گوید:

طبق گفته‌هایی که مقام‌های رسمی ایران و آمریکا به ‌طور رسمی بیان کرده‌اند، هر دو بازیگر گفت‌وگو‌ها را سازنده توصیف کردند. حتی خود ترامپ نیز تاکید کرد که این یک روند خوب بوده است؛ البته جالب آنکه این اظهارات برعکس ادعاهایی بود که همیشه مطرح می‌کرد و سخنانش در رسانه‌ها بسان بمب خبری عمل کرد. او برخلاف ادعاهای قبلی‌اش، به‌جای بد و بی‌راه، از روند مثبت مذاکره گفت. 
آنچه برای ترامپ مهم است این است که با ایران به توافق برسد. او می‌داند که تمام صحبت‌هایی که قبلا مطرح کرده، مبنی بر اینکه تهران باید تمام صنعت هسته‌ای خود را برچیند، تا حدودی بلوف‌های قبل از گفت‌وگو بوده که باید تا حد زیادی نادیده گرفته شوند.
اگر رایزنی‌ها تداوم داشته باشد، امریکا سعی خواهد کرد موضوعات موشکی و منطقه‌ای و دیگر مسائل را روی میز قرار دهد. اما اینکه تا چه اندازه‌ای واشنگتن روی این موضوعات پافشاری خواهد کرد، به واکنش ایران بستگی دارد. 
تفاوتی که ترامپ با دو رییس‌جمهور قبلی یعنی اوباما و بایدن دارد این است که ممکن است ترامپ به ایران پیشنهاد دهد که برخی از تحریم‌های اولیه (نه ثانویه) را بردارد. هرچند این کار در شرایط کنونی بسیار دشوار است، اما ترامپ فرد معمولی نیست و می‌تواند فشار بسیار زیادی روی کنگره بیاورد؛ فشاری که نه اوباما قادر به اعمالش بود و نه بایدن.
اگر ترامپ بتواند این کار را انجام دهد و وعده‌اش را عملی کند، یعنی برخی از تحریم‌های اولیه را ملغی کند؛ ممکن است بستر برای سرمایه‌گذاری شرکت‌های امریکایی در ایران، به ویژه در صنایع انرژی و نفت ایران، هموار شود.
دولت ترامپ انتظار دارد که دولت ایران به خط قرمزهای برجامی پایین‌تری بازگردد، چراکه ایران امروز و توسعه‌هایی که در صنایع اتمی و انرژی اتمی خود به دست آورده، بسیار بیشتر از زمان انعقاد برجام است. این نکته بسیار مهمی است که باید در مورد دوره‌های بعدی مذاکره مدنظر قرار گیرد.
اسراییل حتی از صلح در خاورمیانه نیز استقبال نخواهد کرد. اما ترامپ این قدرت را دارد که تا حدی جلوی ماجراجویی‌های نتانیاهو را بگیرد. 
نباید انتظار داشت که روند مذاکرات کنونی مانند مذاکرات برجام مدت‌ها به طول بینجامد. البته ممکن است که مذاکرات از آن مدت دو ماهی که ترامپ به ایران داده، طولانی‌تر شود. به این دلیل که شخص ترامپ به مذاکرات طولانی اعتقادی ندارد و تاریخچه رفتار او به ‌خوبی نشان داده که اگر نتواند معامله‌ای را در زمان نسبتا کوتاه به نتیجه برساند به کلی فرآیند رایزنی‌ها را متوقف خواهد کرد.