محمدصادق جوادی حصار در یادداشتی با عنوان «چرا تندروها پزشکیان و ظریف را دوست ندارند»، نوشت: واقعیت آن است که صحبت کردن از آقایان تندرو را به صلاح نمی‌دانم، چون پرداختن به منویات آنها چیزی است که آنها را خوشحال می‌کند. اساسا این طیف‌های تندرو این حرکات را برنامه‌ریزی می‌کنند تا از نهانخانه فراموشی جامعه به در آیند. معتقدم برخلاف تصور تندروها، ارتباط چهره‌هایی چون ظریف و همتی و...با رییس‌جمهور غیرقابل گسست است. رییس‌جمهور با استعفای ظریف مخالفت کرده و همتی هم به‌رغم استیضاح نمایندگان می‌تواند همچنان ایده‌های خود را در دولت پیگیری کند.

اینکه آقای ظریف به عنوان معاون رییس‌جمهور حضور داشته باشد یا نداشته باشد از منظر حوزه تاثیرگذاری برای شخص ظریف تفاوتی ندارد. اتفاقا دست او را برای دادن مشورت‌های بهتر باز می‌گذارد. اینکه کدام چهره و گفتمان برای گفت‌وگو با چین، روسیه و دول غربی مناسب‌تر است؟ و اینکه آیا ظریف پای میز مذاکره باشد، بهتر است یا چهره‌هایی که در دولت سیزدهم سکان امور را در دست داشتند؟ از نظر مردم روشن است.

منافع تندروها در عدم حضور چهره‌هایی چون ظریف نهفته است، اما منافع ملی ایرانیان با حضور پزشکیان و ظریف و....استیفا می‌شود. اگر قرار بود، تندروها منافع ملی را مدنظر قرار دهند، قطعا باید از حضور ظریف در عالی‌ترین سطوح تصمیم‌سازی کشور استقبال می‌کردند. ظریف 8سال قبل در دولت اول آقای روحانی، زمانی که در مواجهه با مسوولان امریکایی اعلام کرد هرگز با ایرانی از موضع قدرت برخورد نکنید، منویات رهبری در خصوص اینکه «ایران با دولت‌هایی که تحکم‌آمیز حرف بزنند، مذاکره نمی‌کند» را عینیت بخشیده است. ظریف بارها اشاره کرده که ایران در سیاست خارجی خود دوست دایمی و دشمن دایمی ندارد، بلکه فقط هم‌پیمان دارد؛ همان‌طور که شرکای ایران به منافع خود فکر می‌کنند، ایران هم باید به منافع خود فکر کند.

این دولت برای حفظ منافع مردم همواره تلاش خواهد کرد؛ افرادی که وطن، ایران و مردم را اولویت اول کشور نمی‌دانند هرگز از پزشکیان، ظریف و...خوششان نیامده و هرگز هم خوششان نمی‌آید. آنها بر اساس ذات خود با پزشکیان و ظریف و سایر یاران رییس‌جمهور مخالف هستند و در برابر آنها می‌ایستند و دست به تخریب و توهین و حتی اگر بتوانند تضعیف آنها می‌زنند. این در حالی است که همه کشورهای قدرتمند و حافظ منافع ملی سعی می‌کنند از تمام اهرم‌های مقوم، اهرم‌های ملی و منافع کشور به نحو مطلوب استفاده کنند و قوانین خود را به نحوی تنظیم کنند که زمینه استفاده از این ظرفیت‌ها فراهم شود.

وقتی در ایران قوانینی تصویب می‌شوند که امکان استفاده از ظرفیت‌ها را کاهش دهد با استیفای منافع کلی منافات دارد. نمایندگان مجلس باید به این ضرورت‌ها توجه کنند و به گونه‌ای قانونگذاری نکنند که ظرفیت‌های کشور را هدر دهند. برای رییس‌جمهور و یاران نزدیک ایشان اما اصل باید منافع ملی ایرانیان باشد. مردم این روزها از فشار مشکلات به تنگ آمده‌اند و انگار فضای تنفس آنها محدود شده است. دولت باید راهبرد و راهکاری را تدارک ببیند که بتواند چشم‌اندازی از بهبود وضعیت را به ایرانیان نوید دهد.