یک حقوقدان، توهین مهری دارستانی به مسعود پزشکیان را تشویش اذهان عمومی دانست.
احمد مازنی نوشت: اختیار بازنگری در برخی کشورها به عهده رییس قوه مجریه یا پادشاه است، در سوییس از پیشنهاد تا تصویب با مردم و مجلس فدرال است.
عباس عبدی نوشت: حل مسائل مهم کشور زدن یک کلید و دکمه نیست که مثل چراغ برق روشن یا خاموش شود. برای نمونه من هم معتقدم که اگر مساله فیلترینگ، زنان، روابط خارجی، گزینشها، صدا و سیما و... بهبود نیابد، هیچ اتفاق مثبتی نه تنها رخ نمیدهد، بلکه وفاق با جامعه شکست قطعی میخورد و هنگامی که چنین شد، وفاق درون ساختاری نیز با سرعت به قهقرا خواهد رفت
احمد زیدآبادی نوشت: گفت: «مگه اینجا اروپاست؟ نمیبینی ماشینا دوبله - سوبله درست مقابل تابلوی «حمل با جرثقیل» پارک کردن؟حواسشون به طرح نوره و با راهبندون کار ندارن! همین پرایده را نگاه کن ببین چه دود و دمی راه انداخته، انگار کوره هوفمانه. اما بهش گیر نمیدن.
من و امثال من، داغ یتیمی نکشیدیم که امثال ثابتی، رو به مرزهای این سرزمین آروغ جناحی بزنند و فکر کنند که چون پشت نقاب حزب اللهی گری پنهان شده اند از خشم انقلابی فرزندان شهدا که هنوز وفادار به خون پدرانشان هستند، مصون می مانند... برای هر کدام از کرسی های مجلس 793 مدافع مرزهای ایران شهید شده اند. کاش کسی که به مرزهای این کشور مرگ نثار می کند، لااقل این اندازه شعور داشته باشد و بفهمد که روی خون 793 شهید نشسته است نه روی چرم و چوب و فلزهایی به نام صندلی.
محمد فاضلی نوشت: رأی دهندگان رئیسجمهوری با شعار توافقسازی انتخاب کردهاند، مسعود پزشکیان با ارائه نامزدهایی برآمده از گرایشهای سیاسی مختلف به این توافقسازی عمل کرده و حتی انبوه انتقادها را به جان خریده است؛ و حال مجلس در موقعیتی است که به این راهبرد تن میدهد یا تخریب کل اندک سرمایه اجتماعی خلقشده را برمیگزیند.
عباس عبدی نوشت: اینکه نمیشود برای حضور مجموعهای از مردم به پای صندوق رأی، آقای پزشکیان تأیید صلاحیت شود، بعد بخواهیم که معیارهای انتخاب وزیر و کابینه او براساس پیش از این اصلاح سیاست باشد و کابینه او را تندروها بچینند.
عباس عبدی نوشت: پزشکیان آخرین شانس برای حکومت است که از وضعیت موجود خارج شود و در مسیری قرار بگیرد که دوباره شاهد انتخابات ۸۰ درصدی باشد. شکست پزشکیان ساختار را به چند پله عقبتر از ۳۰ اردیبهشت امسال باز میگرداند و بهطور قطع هیچ گام رو به جلویی محسوب نخواهد شد.
نصرت الله تاجیک نوشت: برجام توانست فضای تنفسی برای سیاست خارجی کشور فراهم نموده و آن را از گاز گرفتگی و خفگی نجات دهد و فرا متن آن بیش از متنش به نفع ایران بود و اگر اینچنین نبود، ائتلاف عبری-عربی با آن حتی به قیمت تلاشهای فراوان پنهان و علنی مخالفت با برجام تا حد خط و نشان کشیدن و درخواست حضور در مذاکرات برجام مخالف نبود.
عباس عبدی نوشت: تندروهای داخلی بودند. آنان اسب خود را برای کسب کامل دولت زین کرده بودند. در اولین گام در مناظرات کوشیدند که حملات تندی را به پزشکیان بنمایند و فضای سیاست را تند کردند اما با پیروزی پزشکیان، تیرشان به سنگ خورد.