مدیریت شهری پایتخت بخش زیادی از صندلی های سطح ایستگاه های مترو را جمع کرد تا به این خیال با پدیده دستفروشی مقابله کرده باشد.
با برسی بیشتر و مشاهدات میدانی تعدادی از ماموران سکو این اقدام مدیریت شهری پایتخت را اقدامی هدفمند عنوان کردند که از دوره مجتبی شفیعی معاون اسبق حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران شروع شد.
در آن زمان شهرداری تهران برای مقابله با پدیده دستفروشی در ایستگاه های مترو اقدام به جمع آوری بخش زیادی از صندلی های روی سکو ایستگاه مترو کرد تا با سخت شدن شرایط دستفروشی در مترو کاهش پیدا کند.
اما مدیران زاکانی به مانند او از کف خیابان و وضعیت حمل و نقل عمومی بی خبر بودند تا ببینند بسیاری از دستفروشی ها در مترو قایل به وجود صندلی نیست و دستفروشان بساط خود را در ایستکاه هایی مانند امام خمینی کف زمین پهن می کنند.
شرکت بهرهبرداری مترو اما همچنان بر این اقدام غلط خود مصر است و قصد ندارد با وجود حجم زیادی مسافر در ایستکاه های پر مسافر و تقاطعی و با توجه به خرابی های پی در پی مترو و افزایش سر فاصله رسیدن قطار ها به ایستگاه، صندلی های جمع شده را از انبار به ایستگاه های مترو برگرداند.
کاهش صندلی های مترو از ۳ بعد موجب خشم مسافران مترو شده است.
بعد اول را می توان در ایستگاه های پر مسافر دید که با توجه به نبود صندلی برای نشستن مسافران باید در طول سکو قدم بزنند و بایستند که همین امر موجب افزایش شلوغی، تراکم و ویدیو کیف زنی و سرقت تلفن همراه می شود.
از بعد دیگر این اقدام مدیریت شهری موجب خستگی و کلافگی بیشتر مردم در در بازه زمانی رسیدن قطار به ایستگاه می شود.
تصور کنید سر فاصله حرکت قطارها به بیش از ۴ دقیقه رسیده است و روزی نیست که خرابی در خطوط مترو نداشته باشیم با این حال
همان جمعیت حاضر بر روی سکو بدون داشتن جای نشستن خسته تر و عصبی تر می شوند.
بعد آخر این اقدام نیز باز در زیاده خواهی شهردار تهران برای کسب درآمد است که بخش زیادی از صندلی های ایستگاه های مترو را جمع کرده تا از فضای پشت آن بتواند فضای تجاری برای کسب درآمد استفاده کند.
مسافرانی که باید بایستند تا قطار بیاید و خستگی های آن ها چندبرابر شود تا تبلیغات همشهری بر زمین و هوا و در دیوار خودنمایی کند.
بهتر است مدیران علیرضا زاکانی که هر روزشان بدون خودزنی جریان حاکم نیست حداقل هفته ای یک بار پا در حمل و نقل عمومی بگذراند تا شاید بتوانند از وضعیت موجود گزارشی دقیق و صادقانه به شهردار تهران ارایه کنند تا او نیز کمی در به به چه چه کردن از وضعیت شهر بازنگری داشته باشد و با واقعیت توان مدیریت خود در هرکاری تهران مواجه شود.