جلیل رحیمی‌جهان آبادی، در گفتگو با خبرنگار ما اظهار کرد: درخصوص حوادث یک الی دو ماه اخیر که بخشی از این اتفاقات را در قالب تجمع مقابل مجلس، موضع‌گیری علیه مذاکرات، رئیس جمهور و سیاست‌های رسمی جمهوری اسلامی، مشاهده کردیم، چند نکته عمیق وجود دارد؛ ما اصلاح‌طلبان که شرایط موجود را مورد نقد قرار می‌دهیم، چه اعتراف کنیم و چه نکنیم، همیشه نقدی نسبت به مقام معظم رهبری داشتیم که مثلا چرا در سیاست خارجی روش دیگری را دنبال نمی‌کنیم. از سوی دیگر اصولگرایان هم مثلا نقد داشتند که چرا رهبری به دولت آقای روحانی فرصت داد که مذاکره و یا به دولت آقای خاتمی این فرصت داده شد تا تنش‌زدایی کند. حوادث اخیر نشان داد اگر رهبری نباشند، نه طیف اصلاح‌طلب جرئت می‌کند وارد مذاکرات شود و نه طیف اصول‌گرا حریف تندروهای خود می‌شود. در حال حاضر طیف افراطی را چه کسی مهار کرده است؟ مواضع رهبری. به محض اینکه رهبری عنوان کردند مذاکرات به صورت غیرمستقیم انجام شود، در مجلس نیز شاهد تغییراتی بودیم.

وی ادامه داد: وجود مقام معظم رهبری باعث شد طیف اقلیت تندرو اصول‌گرا نتواند مواضع تند خود را نسبت به دولت پیگیری کند. طیف اصلاحات و دولت نیز باید از این فرصت که رهبری اجازه دادند این مذاکرات انجام شود، حاصلی برای کشور به نتیجه بیاورند و گره‌ای از کار مردم باز کنند. در کف خیابان هم مردم انتظار دارند از این مذاکرات و جنگ‌های طیف‌بندی سیاسی حاصلی برای سفره مردم به وجود آید. 

پیشتر اصولگرایان نقد داشتند که چرا رهبری به دولت آقای روحانی فرصت داد که مذاکره و یا به دولت آقای خاتمی این فرصت داده شد تا تنش‌زدایی کند. حوادث اخیر نشان داد اگر رهبری نباشد، نه طیف اصلاح‌طلب جرئت می‌کند وارد مذاکرات شود و نه طیف اصول‌گرا حریف تندروهای خود می‌شود. وجود مقام معظم رهبری باعث شد طیف اقلیت تندرو اصول‌گرا نتواند مواضع تند خود را نسبت به دولت پیگیری کند.

این فعال سیاسی اصلاح طلب متذکر شد: طیف اقلیت را جزئی از اصول‌گرها ندانیم. مواضع اصول‌گرایان شاخص در مجلس کاملا با مواضع رهبری و فضای عمومی کشور همراهی می‌کند. اما آن اقلیت، درک درستی از منافع امنیت ملی ندارد. هیچ‌کس نه اشرافی بیشتر از رهبری و نه دغدغه بیشتری نسبت به کشور دارد. دو طیف باید از این فرصت فراهم شده درس بگیرند و استفاده کنند و به اقلیت کوچکی که به دنبال آشوب هستند، توجهی نکنند و آن را نماد اصول‌گرایی و نظام نبینند. نظام یعنی سیاستی که رهبری ابلاغ می‌کنند، دولت اجرا و بدنه مجلس تصویب می‌کند.

رحیمی جلیل‌آبادی تصریح کرد: در خصوص مجلس دوازدهم باید گفت که ممکن است سروصدای چند نفر در برخی موضوعات زیاد باشد و در برخی موارد مانند رأی به استیضاح آقای همتی، بتوانند اکثریت را با خود همراه کنند و به نتیجه‌ای برسند، اما معدل و میانگین مجلس، اگر معاونت پارلمانی ریاست جمهوری، وزرا و پارلمانی‌های آن‌ها در ارتباط با مجلس خوب عمل کنند و مطالبات را از روی دوش نمایندگان بردارند، بدنه و اکثریت مجلس با دولت همراهی می‌کند. دولت باید این مسئله را بداند که نماینده به هر میزان مطالبات را از روی دوش مردم بردارد، بار و مطالبات را از روی دوش نظام برمی‌دارد و نماینده را به عنوان سپر دفاعی نظام در حوزه‌های انتخاباتی ببیند، هم معاونت پارلمانی وزارت خانه‌ها، هم معاونت پارلمانی رئیس جمهور و هم مجموعه دولت، بسیج می‌شوند که با نمایندگان ارتباط وسیع‌تری برقرار کنند و وقتی مطالبات از دوش نماینده برداشته شد، دید مثبتی نسبت به همراهی دولت خواهد داشت. نماینده چه زمانی در مقابل دولت قرار می‌گیرد؟ زمانی که دولت درک درستی از نماینده و فشاری که بر روی اوست، نداشته باشد، چرا که نماینده تنها کسی از مسئولان است که مستقیم و مرتب در دسترس مردم است. مردم با استاندار ممکن است هر چند ماه یک بار دیدار داشته باشند.

طیف اقلیت را جزئی از اصول‌گرها ندانیم. مواضع اصول‌گرایان شاخص در مجلس کاملا با مواضع رهبری و فضای عمومی کشور همراهی می‌کند. اما آن اقلیت، درک درستی از منافع امنیت ملی ندارد. هیچ‌کس نه اشرافی بیشتر از رهبری و نه دغدغه بیشتری نسبت به کشور دارد.

این استاد علوم سیاسی دانشگاه خاطرنشان کرد: افراط‌گرایی اقلیت کوچک، نمادی از دیدگاه‌های اصول‌گرا نیست و بدنه اصول‌گرا عاقل و همراه و در حال حمایت هستند. کلیت کمیسیون امنیت ملی تا به امروز هیچ‌گاه موضع تندی نداشتند و بسیار عاقلانه رفتار و کارشناسی صحبت می‌کنند و ارتباطات خوبی دارند و از آن سو، دولت و طیف اصلاح‌طلب باید این فرصت را غنیمت شمارد، چرا که اگر نتوانند مذاکرات را به نتیجه برساند و حاصلی برای کشور نداشته باشد، واقعا دیگر نمی‌توان از این سیاست دفاع کرد و عملا مقابل مردم هم خلع سلاح شده و عقبه اجتماعی این گروه سیاسی نیز دچار ریز می‌شود.