اگرچه کرسنت یک قرارداد اقتصادی بود، اما ماجرا‌های سیاسی این قرارداد را به زیانی بزرگ برای جامعه ایرانی تبدیل کرد، غلامحسین حسنتاش، کارشناس ارشد انرژی در این خصوص اظهار کرد: به نظرم قرارداد کرسنت قرارداد بدی بود و با یک شرکت بد منعقد شد که اصلا سطحش همچین کاری نبود و سابقه خوبی نداشت. قرارداد هم به لحاظ مکانیزم قیمت‌گذاری اشکالاتی داشته و این دو عامل بهانه‌ای به دست جناح‌های مخالف دولت وقت بدهد تا این قرارداد را زیر سئوال ببرند و مشکل ایجاد کنند، اما به نظر من منافع کشور در اجرای قرارداد بود.

وی افزود: من در ماجرای کرسنت همه را مقصر می‌دانم. یعنی هم آن کسی که قرارداد را بسته و هم آن کسی که فکر منابع و منافع مردم را نکرده و صرفا مخالفت کرده و سر منافع جناحی جلوی اجرای آن را گرفته است. هم آن کسی که این دعوا را جمع نکرده است.

این کارشناس ارشد انرژی ادامه داد: من اینجا می‌خواهم که حرف جدیدی بزنم که تا حالا نزدم ولی اخیرا ذهنم را به شدت مشغول کرده است. این موضوع یک احتمال است و هیچ سندی برای آن ندارم ولی به خاطر تجربه‌ای که از شرکت کرسنت وجود دارد فکر می‌کنم که از یک مقطعی به بعد خود شرکت کرسنت همه را خریده یا همه جا خرج کرده که نگذارد این قرارداد حل شود و برسد به همین جایی که رسیده و خسارت سنگینی به کشور وارد کند. پس به نظر من همه جناح‌ها مقصرند.

سنتاش گفت: ما در دعوا‌های سیاسی و جناحی به بلوغ نرسیدیم و مرز دعوا‌های جناحی را مشخص نکردیم. ما نباید به خاطر دعوای جناحی منافع ملی را قربانی کنیم. اگر جایی در دعوای سیاسی متوجه شدیم که داریم به منافع ملی ضربه می‌زنیم باید ترمز کنیم.