آرش نصیری، درباره علت اصلی نارضایتی هنرمندان و فاصله‌ی آنها از جشنواره فجر، اظهار کرد: اصل این موضوع به نگاه حاکمیت برمی گردد. یک سری نارضایتی وجود دارد و غیرقابل انکاراست. همین الان ارکستر سمفونیک صدا و سیما داریم، اما همان ارکستر را نشان نمی‌دهند. چنین رفتاری چرا برای فعالان موسیقی نارضایتی ایجاد نکند؟ همان اعضای ارکستر هم معترض‌اند. نارضایتی خواه نا خواه در پی این رفتار‌ها شکل می‌گیرد. یک سری از این مشکلات به راحتی می‌تواند حل بشود، اما کاری نمی‌کنند. مثلاً نشان دادن خانم‌ها هنگام ساز زدن و یا نشان دادن ساز به طور کلی در صدا و سیما؛ این رفتار‌ها مسلماً نارضایتی ایجاد می‌کند.

وی افزود: جشنواره هم یک نماد موسیقی است و زمانی برگزار می‌شود که برای شرکت آن باید همه چیز را تأیید کرد. کسی که منتقد وضعیت موجود باشد هم حق دارد که در جشنواره شرکت نکند، مثل کسانیکه در انتخابات شرکت نکردند.

سوءاستفاده از نام‌های مشهور در جشنواره فجر

وی درباره‌ی سوءاستفاده از نام حسین علیزاده در جشنواره فجر گفت: در سال‌های گذشته عده زیادی در جشنواره شرکت می‌کردند، اما آرام آرام جایگاه جشنواره نیز از دست رفته است. مدیرانی آمدند و انتخاب‌هایی داشتند که مناسب نبود. همین الان هم چه دلیلی داشت بدون اطلاع آقای علیزاده از ایشان تجلیل شود؟ به جز سوءاستفاده پوپولیستی چه انگیزه‌ای وجود داشت؟ یعنی مدیران نمی‌دانستند ایشان موضع‌گیری می‌کند؟

چرا علیزاده نیامد؟

نصری درباره‌ی صحبت‌های اخیر حسین علیزاده درباره‌ی عدم شرکت در جشنواره فجر گفت: من به اقدام آقای علیزاده هم نقد دارم. به نظر من جوانمردانه نیست که تمام کسانیکه در جشنواره شرکت می‌کنند یا شرکت کرده‌اند را در جایگاهی قرار دهیم که انگار کار بدی کرده‌اند. آقای علیزاده هیچوقت نیازی نداشت که در این جشنواره زندگی کند. ایشان در ۲۵ سالگی آثاری ساخت که ستاره شدند و هیچوقت احتیاجی به حضور در جشنواره نداشتند، اما همه که مثل ایشان نیستند. ۹۸ درصد هنرمندان نیاز دارند دیده شوند و کارشان با ارزش است. کسی که در جشنواره شرکت می‌کند، هنرمند بی ارزشی نیست. برای برخی از هنرمندان، شرکت در جشنواره الزاماً تأیید یک سری از مسائل نیست. من محسن چاووشی را دوست دارم و کار‌های خیلی خوبی می‌کند، با نهاد‌های دیگر هم کار می‌کند. اما به هر حال باید متوجه باشیم که جشنواره موسیقی فجر تبدیل به نمادی شده که بسیاری از هنرمندان مشهور موسیقی تمایلی به نزدیک شدن به آن ندارند.