محمدتقی فاضل‌میبدی می گوید:

هر اندازه دلسوزان کشور بیشتر تذکار دادند که این طیف‌های تندرو مانند چاقویی هستند که در ادامه دست به وجود آوردندگانشان را نیز می‌برند و کشور را به آشوب می‌کشند، کسی توجه نکرد.
یک زمانی اینها سخنرانی‌های چهره‌های اصلاح‌طلب را به هم می‌زدند، بعد آرام آرام دامنه برخوردهای آنها حتی به چهره‌هایی چون روحانی و لاریجانی و... هم رسید. اینها هرچند در ظاهر خودسرند اما حتما از جایی دستور، بودجه و امکانات گرفته و راهبری می‌شوند.
اگر نیروهای امنیتی بخواهند با اینها برخورد کرده و آنها را شناسایی کنند، می‌توانند، اینکه چرا تا به امروز یک چنین برخوردهایی صورت نگرفته؟ جای سوال است. اینها نه تنها در کار دولت اخلال می‌کنند، بلکه برای کلیت حاکمیت در حال مشکل‌تراشی هستند.
این جریان قصد دارد در برابر هر نوع توسعه، اصلاحات و بهبودی را سد کند.
پایداری‌چی‌ها گروهی هستند که اگر امروز جلوی آنها گرفته نشود برای فردا خطرات بیشتری خلق می‌کنند. همین که این افراد کشور را نا‌امن کنند، مصوبات نهادهای بالادستی را بی‌اثر جلوه دهند، جنگ روانی در داخل تشکیل دهند و اقتصاد کشور را خراب کنند، از ترور خطرناک‌تر است.
در داخل کشور ترور شخصیتی دلسوزان به اندازه حذف فیزیکی آنها دارای اهمیت است. وقتی چهره کارآمدی مثل ظریف تخریب می‌شود و برای او حاشیه‌سازی می‌شود، مانند ترور فیزیکی مخرب است و منافع ایران را خدشه‌دار می‌سازد.