نفت و پتروشیمی
در سال ۱۴۱۸ به ۲ هزار میلیون مترمکعب نیاز گازی می‌رسیم/ اگر به مسأله ناترازی گاز در کوتاه‌مدت رسیدگی نشود، اداره کشور ممکن نخواهد بود
منصور دفتریان، رئیس انجمن مهندسی گاز درباره میزان ناترازی گاز می‌گوید: «۱۲ میلیارد دلار فراورده پتروشیمی در داخل مصرف می‌کنیم که با افزایش ناترازی ناچار به واردات این حجم می‌شویم، از طرفی پول واردات هم نداریم.»
رویداد۲۴ نوشت: با اینکه گفته می‌شود تابستان‌ها، فصل قطعی برق و زمستان‌ها فصل کمبود گاز است، ناترازی گاز در تابستان‌ها هم خود را نشان می‌دهد. اگرچه برخی کارشناسان معتقدند که تابستان امسال مسأله گاز هنوز خیلی بحرانی نیست اما در سال‌های پیش رو، با افزایش میزان مصرف سالانه، بحران گاز جدی‌تر خواهد شد. عدم تداوم فعالیت پتروشیمی‌ها به تنهایی کافیست تا چرخ اقتصاد کشور دچار بحرانی بازگشت ناپذیر شود.
منصور دفتریان، رئیس انجمن عضو مهندسی گاز ایران، معتقد است در صورت نصف نشدن مصرف گاز، باز هم ناترازی در سال‌های آینده رفع نخواهد شد؛ او در اینباره به «رویداد۲۴» می‌گوید: «حدود ۲۵۰ میلیون مترمکعب گاز ناترازی در حال حاضر است. مسأله اینجاست که مشکل ما الان نیست. در سال ۱۴۱۸ اگر رشد مصرف به نصف رسانده شود، ۱۵۰۰ میلیون مترمکعب گاز می‌خواهیم اما ۴۰۰ میلیون متر مکعب را می‌توانیم تأمین کنیم، یعنی ۱۱۰۰ میلیون مترمکعب کم خواهیم داشت که با این حجم گاز نمی‌توان کشور را اداره کرد. اگر میزان مصرف نصف نشود، در سال ۱۴۱۸ به ۲ هزار میلیون مترمکعب نیاز گازی می‌رسیم. با روند فعلی پارس جنوبی که ۷۰ درصد گاز کشور را تأمین می‌کند، به مرور درگیر افت فشار می‌شود. »
رئیس انجمن عضو مهندسی گاز ایران، درباره لزوم سرمایه‌گذاری خارجی در صنعت انرژی می‌گوید: «درحال حاضر وضعیت ناترازی گاز خیلی بد نیست اما در روند بحرانی هستیم و در آینده وضعیت خیلی بد خواهد شد. مشکل برق هم ارتباط خاصی فعلا به گاز ندارد. آن‌ها از مازوت به جای گاز در نیروگاه استفاده می‌کنند. ناترازی برق ما در حال حاضر جدی‌تر از گاز است. برای حل بحران ناترازی گاز و برق، نیازمند سرمایه خارجی برای سرمایه‌گذاری و تکنولوژی هستیم. در حال حاضر چینی‌ها می‌توانند به ما در چارچوب قرارداد ۲۵ ساله کمک کنند اما آمریکا در نهایت مانع می‌شوند.»
او در رابطه با ایجاد بن‌بست‌های اقتصادی و انرژی در صورت فقدان سرمایه‌گذاری گفت: «ما نامه‌ای به آقای مخبر نوشتیم و راهبرد‌هایمان را اطلاع دادیم. یک نامه هم به شورای عالی امنیت ملی ارسال کردیم که اگر به مسأله ناترازی در کوتاه‌مدت رسیدگی نشود، اداره کشور ممکن نیست و فولاد و پتروشیمی به طور کلی متوقف می‌شود؛ در آن صورت کاهش ۴۰ درصدی تولید بنزین و فقدان نفت برای تهاتر، باعث متوقف شدن خودرو‌ها نیز می‌شود. ما باید از حالا پیش‌بینی کنیم که قرار است چه اتفاقی رخ دهد. ما ۱۲ میلیارد دلار فراورده پتروشیمی در داخل مصرف می‌کنیم که با افزایش ناترازی ناچار به واردات این حجم می‌شویم، از طرفی پول واردات هم نداریم.»
دفتریان معتقد است که ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه برای تداوم صنعت انرژی لازم است؛ او درباره راهکار‌های سیاست خارجی حوزه انرژی می‌گوید: «ما برای هر اقدامی در انرژی نیازمند پول هستیم و مشکل اصلی این است که پول نداریم. ما باید کاری کنیم که آمریکا تحریم‌هایش را در مورد انرژی‌های تجدید‌پذیر حذف کند. اگر این کار‌ها را انجام ندهیم، کشور متوقف می‌شود. ما حداقل ۲۰۰ میلیارد دلار پول لازم داریم اما هیچ کشوری در دنیا این پول را به ما نمی‌دهد. هیچ اقتصادی اینقدر قوی نیست که متکی به جهان نباشد. ما بین مرگ و زندگی هستیم.»
ناترازی انرژی خواه ناخواه با کشور همراه است، مسأله اینجاست که تداوم مسیر فعلی ما را به بن بست‌های بحرانی‌تری می‌رساند. تغییر ریل سیاست‌گذاری انرژی و نیاز به سرمایه‌گذاری، دو مسیری است که می‌تواند حیات اقتصادی و صنعتی کشور را تضمین کند و راه گریزی از آن نیست.
