عمومی
کمال تبریزی: امروز مردم خیلی از ما جلوترند
تبریزی گفت: فکر میکنم حرکت مردم و اتفاقات اجتماعی که رخ میدهد، تازه مدیرانی را که ممکن است خوابیده باشند بیدار میکند که متوجه بشوند آقا مردم چقدر از ما جلوترند؛ یعنی چند قدم جلوتر از مدیران و همه کسانی [هستند]که دارند برنامهریزی میکنند برای اداره کشور. خب، دیدگاهایشان عقب و ضعیف است.
کمال تبریزی، کارگردان سینما و تلویزیون، در بخشی از گفتگو با فریدون جیرانی به شرایطی که باعث شد سریال «سرزمین مادری» بعد از ده سال پخش شود اشاره میکند و میگوید تغییرات اجتماعی اخیر باعث شده امکان پخش این سریال فراهم شود.
به گزارش اعتماد، بخشهایی از این گفتگو را در ادامه میخوانید و میبینید:
آقای تبریزی «دوران سرکشی» سال ۸۰ و در دوره اصلاحات است، همان موقع که شما «دوران سرکشی» را دارید بعدش عطاران میتواند «خانه به دوش» بسازد، «متهم گریخت» بسازد. بهترین طنزهای تلویزیون، نقطهچین و پاورچین، اینها همه دوره اصلاحات است. چقدر اصلاحات [در ساخت آنها]تاثیر داشته؛ یعنی شرایط سیاسی چقدر تاثیر داشته؟
طبیعتاً ما؛ [یعنی]یک گروهی از هنرمندان، وقتی کاری را انجام میدهند اتفاقات اجتماعی هم خیلی روی کارشان تاثیر میگذارد هم روی قضاوت مدیران مختلف در جاهای مختلف؛ بنابراین فکر میکنم حرکت مردم و اتفاقات اجتماعی که رخ میدهد، تازه مدیرانی را که ممکن است خوابیده باشند بیدار میکند که متوجه بشوند آقا مردم چقدر از ما جلوترند؛ یعنی چند قدم جلوتر از مدیران و همه کسانی [هستند]که دارند برنامهریزی میکنند برای اداره کشور. خب، دیدگاهایشان عقب و ضعیف است.
تلویزیون هم طبیعتاً چنین معضل بزرگی را دارد و به خاطر همین هم هست که مخاطبین اصلی خودش را، در واقع مخاطبینی که میتواند شامل همه اقشار و گروههای اجتماعی باشد، از دست میدهد؛ یعنی تلویزیون تبدیل میشود به کانالی که فقط یک گروه خاصی را مخاطب خودش قرار میدهد و برنامههایی که تولید میکند آن تنوع لازم را ندارد بنابراین اگر یک اتفاق بیرونی رخ بدهد تازه یک مدیر جمهوری اسلامی متوجه میشود که باید چه کار کند.
پس میتوانیم این را بگوییم که تغییرات جامعه خیلی روی تصمیمات [مدیران]تاثیر دارد؟
فکر میکنم که اصلاً همین تغییرات اخیر اجتماعی باعث شده که امکان پخش «سرزمین مادری» فراهم شده و دوستان توانستند جرأت کنند و اصلاً تصمیم بگیرند که سریال را پخش کنند. فکر میکنم اتفاقاتی که در جامعه میافتد خیلی تعیینکننده است.
کارهایی که میکنیم برای مخاطب است؛ یعنی ما فیلم را نمیسازیم که برویم در یک اتاق یا آزمایشگاهی بنشینیم و با همدیگر نگاه کنیم، [بلکه]فیلم را میسازیم برای مخاطب. طبیعتاً تلویزیون هم هر سریالی تولید کند و هر اثر نمایشی که تولید کند باید بسازد برای مخاطبش، ولی این فاصله وجود دارد آقای جیرانی.
الان شما نگاه کنید اتفاقی برای تلویزیون افتاده که در سینما هم دارد تکرار میشود؛ یعنی فقط برای یک گروه مشخصی که یک انتظار بهخصوصی از دیدن فیلمها دارند تولید میشود، ژانرهای سینمایی، تولیدات دیگر در تلویزیون، مدل سریالهای مختلف را شما نگاه کنید که چقدر سریالها به هم شبیهاند، چقدر هم موضوعاتشان، هم روابط شخصیتها، داستانها و قصهها، همه اینها [شبیه هستند].