سیاسی
رییس مجلس نگذارد جبهه پایداری انتقام شکست در انتخابات را از دولت پزشکیان بگیرد
مهاجرانی نوشت: رییس مجلس شایسته است که نقش فعال در جلسات رای اعتماد و مدیریت پشت صحنه مجلس ایفا کند. در موافقت با دولت صحبت کند. در کنترل نمایندگان ماجراجو و افراطی پایداری با قدرت و تدبیر عمل کند. مثل نقشی که مرحوم آیتالله هاشمی رفسنجانی در رای اعتماد به همه دولتها ایفا میکرد. در واقع نقشآفرین اصلی رای اعتمادها شخص رییس مجلس بود.
اصلاحات نیوز | «رای اعتماد به دولت اول پزشکیان» عنوان یادداشت سید عطاءالله مهاجرانی برای روزنامه اعتماد است که در آن آمده: مجلس شورای اسلامی در این هفته کار بسیار مهم رای اعتماد به دولت پزشکیان را در دستور کار خود دارد. معمولا در هر دورهای از مجلس یک بار چنین اتفاق مهمی میافتد. در واقع مجلس تمام هنر و توانایی و تدبیر خود را در بحث موافقت و مخالفت و رای اعتماد به وزیران نشان میدهد. مسعود پزشکیان در مبارزات انتخاباتی به چهار نکته مهم اشاره کرد:
۱- به برنامه هفتم و سیاستهای کلی نظام پایبند و متعهد است.
۲- با یک جناح نمیتوان کشور را اداره کرد، میبایست از افراد توانا و دانا و متخصص و کارشناس در گرایشهای مختلف استفاده کرد.
۳- او درصدد است که دولت وفاق ملی تشکیل دهد.
۴- بایست به دعواها پایان داد و درصدد حل مشکلات مردم برآمد و به توسعه و آبادانی ایران توجه داشت.
ایشان با ترکیب هیات وزیرانی که به مجلس معرفی کرد، نشان داد، بر سر عهد و پیمان خود صادقانه و صبورانه ایستاده است. حتی برخی از چهرههای شناخته شده اصلاحطلب به انتقاد از ایشان پرداختند که گویی نامزدها در حد لازم متناسب با انتظارات آنها نبوده است. فضای مجازی رنگ و بوی تند انتقاد از پزشکیان را گرفت. برخی به اشاره گفتند: « پروژه عبور از خاتمی در دولت دوم خاتمی کلید خورد، عبور از روحانی از همان سال اول دولت اول او و پزشکیان قبل از تشکیل دولت اول!» اگر پزشکیان میخواست با همین رویکرد اصلاحطلبان مدعی رفتار کند، در واقع دعوا از همین روز نخست معرفی کابینه شروع شده و طرح دولت وفاق ملی منتفی شده بود.
چنانکه میدانیم، معرفی دولت و رای اعتماد سه ضلع روشن و تعیینکننده دارد، رییسجمهور، رهبری و مجلس. اینگونه نیست که رییسجمهور بتواند فهرست ۱۹ نفر نامزدهای مطلوب خود را معرفی و در فضای عمومی اعلام کند و دولت تشکیل شود! این ابتکار که از سوی برخی دوستان پیشنهاد شده بود، برای خلق هیجان در فضای حقیقی ـ مجازی و دامن زدن به زنده باد و مرده باد، البته خوشایند بود. اما با کار مدبرانه و سنجیده تشکیل دولت فاصله دارد. حضور چهرههایی از جناح اصولگرا و یا از دولت مرحوم رییسی در فهرست وزیران، نقطه قوت دولت و وجود چند صدایی در دولت و نشانه فاصله گرفتن از کشاکشهای سیاسی و دعواهای بیهوده و آسیب زننده به وحدت ملی و نظام است. حجتالاسلام اسماعیل خطیب وزیر موفق و کاردان اطلاعات، در مصاحبه کوتاهی با خبرنگار صدا و سیما به این نکته اشاره کرد که « به دلیل باور رییسجمهور به دولت وفاق ملی او معرفی شده است و انتظار دارد مجلس به همه هیات وزیران پیشنهادی رای اعتماد یکپارچه بدهد.» حال به اصطلاح توپ در زمین مجلس است! در این باره چند نکته مهم وجود دارد:
۱- رییس مجلس شایسته است که نقش فعال در جلسات رای اعتماد و مدیریت پشت صحنه مجلس ایفا کند. در موافقت با دولت صحبت کند. در کنترل نمایندگان ماجراجو و افراطی پایداری با قدرت و تدبیر عمل کند. مثل نقشی که مرحوم آیتالله هاشمی رفسنجانی در رای اعتماد به همه دولتها ایفا میکرد. در واقع نقشآفرین اصلی رای اعتمادها شخص رییس مجلس بود.
۲- نمایندگان جبهه پایداری که البته صدایشان بسیار بلند است و طبل میزنند و در شیپور میدمند، اما در مجلس اکثریت ندارند، باید به این نکته توجه کنند که آنان در انتخابات در عرصه ملی شکست خوردهاند. شکست را بایست به نحو منطقی بپذیرند و ادب شکست را مراعات کنند. نمیتوانند انتقام شکست در ساحت ملی انتخابات را در مجلس از پزشکیان و دولت او بگیرند. آنان باید با دولت کار کنند تا بتوانند زمینه رای برای دوره دیگر را داشته باشند!
۳- نمایندگان اصلاحطلب و مستقل و عاقل! در این دوره مسوولیت بیشتر و حساستری دارند. بایست از شأن و اعتبار مجلس دفاع کنند. در دفاع از وزیرانی که نسبت به آنها حساسیت بیشتری دامن زده شده است، به ویژه ظفرقندی و میدری، فعال و نقشآفرین باشند. در مجموع بکوشند که با همکاری و یاری رییس مجلس و هیات رییسه مجلس، نتیجه رای به نفع کشور و ملت باشد.
۴- در یک کلام همه مجلس، همه جناحها به این نکته توجه داشته باشند که رهبری به عنوان یک توصیه راهبردی اشاره کردندکه: «موفقیت پزشکیان و دولت او موفقیت همه ماست.»
۵- با توجه به شرایط منطقه و حساسیت اقدام ایران در برابر اسراییل و همپیمانان ضرورت دارد که دولت یکپارچه و قوی و با رای بالا از همین آغاز کار خود را شروع کند و هیچ وزارتخانهای بدون وزیر باقی نماند.