ورزشی
خداحافظی تونی کروس «غیر قابل تعویض»/ مردی که همیشه کار درست را در زمان درست انجام می دهد
تونی کروس کار خود را به همان شکلی که بازی می کرد به پایان رساند: با زمان‌بندی عالی و کاملا کنترل شده.
هافبک رئال مادرید پیش از آخرین نغمه‌سرایی برای آلمان در یورو ۲۰۲۴ برای یک قهرمانی دیگر در لیگ قهرمانان اروپا با مادرید همراه می‌شود.
به گزارش روزنامه اعتماد و به نقل از گاردین، تونی کروس کار خود را به همان شکلی که بازی می‌کرد به پایان رساند: با زمان‌بندی عالی و کاملا کنترل شده. تعداد کمی از فوتبالیست‌ها این کار را انجام می‌دهند و هواداران هم نمی‌خواستند این اتفاق بیفتد، اما این انتخاب اوست و همین دلیل هم کافی است.
ایسکو اخیرا التماس کرد که ادامه بدهد، دنی کارواخال پیش از این از او خواسته بود بی‌خیال خداحافظی شود و دیوید آلابا اعتراف کرد که «آزرده خاطر» شده است. وینیسیوس جونیور آن را «روز وحشتناکی برای توپ» خواند. اما، با این همه همه باید به او اعتماد کنند. چرا که این همان کاری است که تونی کروس طی ۱۷ سال انجام داده است: تصمیم درست را در لحظه مناسب بگیرید،؛تصمیمی که با دقت انتخاب شده و بی عیب و نقص اجرا می‌شود.
او صبح روز سه‌شنبه در پادکستی که با برادرش فلیکس انجام می‌دهد، گفت: «این فصل، دهمین فصل من در رئال مادرید، آخرین فصل من خواهد بود. من متقاعد شده‌ام که این تصمیم درست است.»
این نیز یکی از خصوصیاتی است که زیاد از او دیده‌ایم. در ماه فوریه، وقتی از کارلو آنچلوتی در مورد احتمال بازنشستگی هافبک آلمانی در پایان این فصل پرسیده شد، او پاسخ داد: «اگر او این کار را انجام بدهد، توپ‌ها را هم با خودش می‌برد.» پیش از این تشخیص داده شده بود که او ممکن است چنین تصمیمی بگیرد.
چرا که کروس کمی متفاوت است و حالا در سن ۳۴ سالگی و در اوج می‌خواهد کنار برود.ایسکو در مورد خداحافظی کروس پاسخ داد: خیلی ناراحتم دوست من، اما تو فوتبال را کامل کردی. وقتی کروس با رئال مادرید به ۴۰۰ بازی رسید، طعنه‌آمیز توییت کرد: «می‌توانست بدتر هم شود.» با قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۴، قهرمانی چهار دوره لیگ و آخرین بازی او برای رئال مادرید اکنون فینال جام اروپا خواهد بود. اگر پیروز شود و با رکورد ۶ قهرمانی یوسی‌ال پاکو جنتو برابری می‌کند. علاوه بر این امکان هست که آخرین بازی او برای آلمان فینال قهرمانی اروپا خواهد بود، در آلمان. بازگشت او از بازنشستگی از بازی‌های ملی در ماه مارس، اجازه یک بازنشستگی کامل را به او می‌دهد.
او حاضر نشده به یک تیم درجه دو برود برای درآمد بیشتر. او تاکید کرد: «وقتی مادرید را ترک می‌کنم، فوتبال را ترک می‌کنم. به قول خودشان از مادرید تا آسمان. ارزش خود را بدانید نه قیمت خود را. زمانی که مادرید زمستان گذشته در سوپرکاپ اسپانیا در عربستان سعودی قهرمان شد، طرفداران محلی او را هو کردند. آنها عصبانی بودند از اینکه او ناامیدی خود را از رفتن ستاره‌ها به عربستان سعودی ابراز کرده بود. بعد از مسابقه، تونی کروس در توییتر، به شکلی کاملا آرام، با کمی شیطنت، و با همان روحیه مردی فراتر از همه مزخرفات، پست کرد: «امروز جالب بود. جمعیت شگفت انگیز!»
اعلان بازنشستگی او با شیوه بازی‌اش مطابقت دارد: بدون فلاش، بدون آتش‌بازی. در حالی که ستایش‌ها از او شروع می شد، او توییت کرد: «بالاخره من هم ترند شدم؟»
چه راهی برای رفتن انتخاب کرد؟ راهی که همیشه می‌گفت دلش می‌خواسته راه او. قبل از اینکه او خسته شود یا آنها خیلی از او خسته شوند. خوشحالم که افراد زیادی هستند که می خواهند من یک سال دیگر بازی کنم. او روز سه‌شنبه گفت: «مردم می‌گویند که من می‌توانم به راحتی چند سال دیگر بازی کنم و شاید این طور باشد. اما من نمی خواهم به جایی برسم که مردم بگویند: «پفف، چرا او هنوز بازی می کند؟» بنابراین بهترین لحظه را انتخاب کردم و بهترین لحظه همین الان است.»
با وجود همه نرمی و راحتی ظاهری، او می‌داند که ماندن چه هزینه‌ای دارد، او می‌داند چقدر سریع ممکن است از کنترل شرایط از دست، او فهمیده چقدر رقابت بی‌امان است، چقدر استانداردها در حال افزایش است و در عین حال باید ادامه داد. او این اتفاق را در مورد دیگران از جمله لوکا مودریچ دیده
است. او آن را در مورد خودش نیز نزدیک احساس کرده است. علاوه بر این، او از اینجا کجا می تواند برود؟ او گفت: «من ماه‌ها به این موضوع فکر کرده‌ام و موافقان و مخالفانی همیشه وجود دارند، اما متقاعد شده‌ام که این همان چیزی است که می‌خواهم. آنها می‌گویند قبل از اینکه فوتبال شما را بازنشسته کند از فوتبال کناره گیری کنید. تعداد کمی می‌توانند این انتخاب را انجام بدهند. تعداد کمی حتی قادر به تشخیص لحظه هستند.» زمانی که مادرید در سال ۲۰۲۲ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد، تغییر شرایط به طور آزمایشی آغاز شده بود، آنچلوتی از «۶۰ دقیقه کیفیت و ۳۰ دقیقه انرژی» صحبت کرد و اعتراف کرد که «از قدیمی‌ترها درک و از نسل بعدی صبر خواسته است». یک سال پیش، پس از شکست رئال مادرید مقابل منچسترسیتی، این روند تسریع شد. یا حداقل برنامه این بود. با شروع این فصل، او روی نیمکت بود. اکنون آنچلوتی می گوید که او «غیرقابل تعویض» است. هیچ کس مثل او حتی در این تیم وجود ندارد. نه در هیچ تیمی.
آنچلوتی گفت: «او منحصر به فرد است. او همیشه در جای مناسب است، پاس‌ها را اشتباه نمی‌‌دهد. بهترین چیز نحوه قرار دادن خودش و بدنش است. او هافبکی است که توپ می‌خواهد و از فشار نمی ترسد.» اخیرا در مونیخ در بدترین شرایط رئال مادرید، او این را ثابت کرد.
کروس اصرار کرد: «این یکی از بهترین فصل‌های من و لحظه خوبی برای ترک آن است.» این آخرین نمایش اوست زیرا خوب است. شاید تا اندازه‌ای درست هم باشد، زیرا او می دانست که ممکن است آخرین فصلی باشد که این قدر خوب کار کند باشد. این تصمیمی است که او مدت‌ها به آن فکر کرده است. «دلم می‌خواهد اگر چند سال دیگر درباره تونی کروس صحبت می‌کنید، همیشه این نمایش فصل من را به یاد بیاورید. همیشه دوست داشتم در سطحی باشم که الان هستم.»
آنها بازیکنی را که لوئیس دیاز از او تمجید کرد به یاد خواهند آورد: او نام سگ خود را به نام او گذاشت. او از زمانی که در زیر ۱۲ سال حضور داشت عملا مالکیت توپ را از دست نداده است. سانتی کازورلا اخیرا گفت: همه می گویند: «او در بازی قدم می‌زند» اما او نیازی به دویدن ندارد. «اگر در دوئل‌ها سریع و قوی نیستید، باید به روش‌های دیگری زمان و مکان مهیا کنید. او هرگز نباید بازنشسته شود.» آنها مردی را به یاد خواهند آورد که پاس‌هایش خیلی خوب است، حتی پاس‌هایی می‌دهد زیباتر از گل. بازیکنی که به نظر می‌رسد زمین شخصی خودش را دارد، ساعتی که با سرعت متفاوتی حرکت می‌کند، کنترل بازی را اعمال می‌کند و همه چیز را معنا می‌کند.
فوتبالیستی که به قول وینیسیوس «کار آسان را انجام می‌دهد» اما همه می دانند که آسان نیست و مطمئنا هرگز هم نخواهد بود. کسی که خوان رومان ریکلمه زمانی از او به عنوان نزدیک‌ترین چیز در فوتبال به راجر فدرر دارد، یاد کرد: «او می تواند بیرون برود، بازی کند و دوباره به خانه برگردد حتی نیازی به حمام ندارد چون عرق نمی کند و کثیف نمی‌شود.» وقتی آنچلوتی به رختکن رفت تا به بازیکنان بگوید که بازی فینال لیگ قهرمانان ۲۰۲۲ به تعویق افتاده است، کروس پاسخ داد: «مشکلی نیست، ما بعدا آن را می بریم.» آن جمله گستاخانه نبود، جسارت‌آمیز نبود، کروس هرگز چنین نبوده. فقط خو واقعی‌اش بود، کم‌حرف، غیرمتظاهرانه. این در شخصیت و بازی او وجود دارد. خورخه والدانو فوتبال او را «بی‌صدا، آنقدر که افرادی هستند که آن را نمی‌بینند» خواند و نوشت: «چه لذت‌بخش است که می‌بینیم هوش سوار بازی است، بدون نیاز به عجله یا عضله. در پایان هر بازی او همیشه بازیکنی است که بیشترین لمس را دارد و شما تعجب می کنید: چطور ممکن است که او را ندیده‌اید؟ قدر تاثیر او را نفهمیده‌اید؟
شاید طبیعت کروس، خونسردی سکوت‌آمیز او، عدم تمایل به صحبت کردن در موردش به این معنی است که بعضی ها مدتی طول می کشد تا از او قدردانی کنند. اما بهتر است اکنون این کار انجام شود. برای بسیاری، این دقیقا دلیل دیگری برای قدردانی از او است. او گفت: «همیشه هدفم این بود که به این شکل به کارم پایان بدهم.» هیچ‌کس نمی‌خواهد او برود؛ ازجمله هوادارانی که او را تماشا می‌کنند و هم‌تیمی‌هایی که زندگی‌شان را بهتر کرد، اما او حق انتخاب را به دست آورد، کاری که عاقلانه انجام می‌دهد. باکلاس بودن حتی وقتی صحبت از خداحافظی می‌شود. او گفت: «تصمیم درست است،» و اگر چنین بگوید، پس همین است. شما می‌توانید ناله کنید که او خیلی زود رفته است، اما بدانید که او می‌داند که می بیند، که درستی تصمیمات او همیشه پس از واقعه آشکار می‌شود. این همان کاری است که تونی کروس انجام می‌دهد. هنگامی که او آن پاس را برای وینیسیوس در مونیخ ارائه کرد بازیکن برزیلی آن را «هدیه» نامید. اما کروس آن را «هیچ چیز خاصی» نامید. او گفت که موضوع فرار بود. تنها کاری که او باید انجام می داد این بود که کار درست را در زمان مناسب انجام دهد و بهترین لحظه را برای رها کردن انتخاب کند.
