اگر پزشکیان نامزد نمی‌شد مشارکت انتخاباتی نصف می‌شد

بر اساس دسته‌بندی‌های سیاسی آرای مسعود پزشکیان مربوط به طیف اصلاح‌طلب می‌شود و در شرایطی که دو نامزد اصلی محافظه‌کاران در صحنه حضور دارند و دو گفتمان غالب این جریان را نمایندگی می‌کنند، طبق عقل و منطق، رای‌دهنده‌ای با تفکرات محافظه‌کارانه یا همان اصولگرایی به سمت پزشکیان نمی‌رود. به زبان ساده‌تر فردی که پس از سه دوره تحریم انتخابات و بنا بر دعوت و حضور اصلاح‌طلبان بخواهد پای صندوق برود، منطقا به سمت گفتمان محافظه‌کاران نمی‌رود. حالا اگر این منطق را دارای ۵ درصد خطا هم در نظر بگیریم، و رای خالص اصلاحات در این دور، ۹ میلیون و ۵۰۰ هزار عدد می‌شود. از این تعداد احتمالا حدود ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار تای آن، همان‌هایی هستند که سال ۱۴۰۰ به عبدالناصر همتی رای دادند. یعنی با این اعداد و ارقام، احتمالا آرای جدیدی که اصلاح‌طلبان توانسته‌اند به میدان بیاورند، حدود ۷ میلیون نفر بوده است.

حالا اگر این عدد از مجموع کل آرا کاسته شود، میزان آرای باقیمانده حدود ۱۷ میلیون و ۵۰۰ هزار رای می‌شود؛ به عبارت دیگر با استناد به این اعداد، می‌توان گفت در نبود آرای جدید اصلاح‌طلبان که به پزشکیان رای داده‌اند، میزان مشارکت به حدود ۲۸.۵ درصد می‌رسید.